منھنجي دنيا کي ڪري برباد ڪيئن!
پنھنجي دنيا کي ڪيئي آباد ڪيئن!
بي رخيءَ تنھنجيءَ سمجهائي ڇڏيو،
جانِ پٿر ۾ وڌي فرھاد ڪيئن!
جا صبر سان تنھنجي صدمن کي سھي،
ڏَسُ، انھيءَ دل کي ڪجي ايجاد ڪيئَن!
رات ‘بيوس’ کي سڏي ‘ساميءَ’ پڇيو،
ڏس ‘ڀٽائِيَّ’ کي ڪُيئي استاد ڪيئن!