ٻيڙيءَ وارا هل هُن پار،
مُرڪيا آهن مينديءَ ڏار.
ھاءِ! تتيءَ ۾ هيڻا هَڏَّ،
ھاءِ! پھاڙن ۾ هي پيار.
انڌيءَ ٻوڙيءَ ڌرتيءَ تي،
ٻيجل آئَين ڪيئَن ٻيھار.
ٻولِ تہ مٺڙا جهول ڀريانءِ،
موٽ نہ ميان مڱڻھار!
سِسّي ڌڙ کان ڌار ڪئي،
ڪالھہ ڪويّ جي تند- تنوار.
واھہ مڇيري تنھنجا منڊَّ،
هئہ هئہ تنھنجي هنج- اُڏار!
ويڻي ويڻي جهيڻا راڳ،
پاڇل تي پايل جهنڪار،
منھنجا دوھا، گيت، غزل،
اهڙا، جھڙا ڏاڙهونءَ ڏار.