ڏاڍا عشق وڌا تنھنجي دام سڄڻ،
ڦِٽي ننڊ، ويو آرام سڄڻ.
تنھنجو نينھن لڳو نروار ٿيس،
تنھنجي پرت سندو پينار ٿيس،
ڇڏي ملڪ عدم اظھار ٿيس،
ٻَڌي عشق سندو احرام سڄڻ.
ڪي عاجز ٿيا، ڪي اسير ٿيا،
ڪي فرقت منجهہ فقير ٿيا،
ڪي رانجها ماھہ مُنير ٿيا،
ڪي برھہ ڪيا بدنام سڄڻ.
تنھنجي مستيءَ مست ملنگ ڪيو،
جڏهن دردن دل ۾ دنگ ڪيو،
اچي ‘بيوس’ کي بي رنگ ڪيو،
ڪري مست و مست مدام سڄڻ.