شاعري

جڏهن ڀونءِ بڻي

تاجل بيوس جي شاعريءَ ۾ ڪلاسيڪي بنياد آهي، ۽ هن ٻوليءَ، ڪردارن ۽ ماحول جون مڪاني وصفون وڏي اعتماد سان پيش ڪيون آهن. تاجل بيوس جي شاعريءَ ۾ سنڌ سان اڻ ٽٽ پيار جي انيڪ رنگن جو وسيع ڦھلاءُ ملندو آهي. سندس ٻولي، اسلوب، استعمال ڪيل اصطلاح، محاورا، ۽ سندس شاعريءَ جا ڪردار سڀ ڪمال جي درجي جا آهن. تاجل بيوس جي شاعريءَ ۾ فطرتي منظرحقيقت جي بلڪل ويجهو آهن، جيڪي سندس شاعريءَ جي سونھن سوڀيا کي وڌائين ٿا.

  • 4.5/5.0
  • 49
  • 4
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • تاجل بيوس
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book جڏهن ڀونءِ بڻي

زهر جا پيالا، پيڻ آيو آهيان،

زهر جا پيالا، پيڻ آيو آهيان،
انھيءَ خيال سان بس گهمڻ آيو آهيان.

جيئڻ کان اڳي مان، مرڻ آيو آهيان،
مرڻ کان اڳي مان جيئڻ آيو آهيان.

ڪُٺا ڪالھہ جي بي خطا ڀاءُ تنھنجا،
او ڌرتي! انھن جو ٿيڻ آيو آهيان.

زماني جو آخر تہ منصور آهيان،
وري دار تي سر ڏيڻ آيو آهيان.

او مٽي! لڪائي ڇڏيئي پيٽ ۾ ڇو؟
وري ڄڻ وري مان ڄمڻ آيو آهيان.