ڪنھن جڳ ۾ جوت جلائي آ،
رت ٽانڊن تي ڇڻڪائي آ.
ٿي لوڏي لال هندوري کي،
جا هير ڏکڻ جي آئي آ.
هن پار مسافر! هلڻو آ،
ڪو کُرڙِ گرهڙو کائي آ.
آ پوئَين سج جو پاڇولو،
جنھن رانڱي راڙ مچائي آ.
ڪي مانجهي منزل ماڻي ويا،
تو ھاڻي وک وڌائي آ.
ڪنھن ونجهہ هلايا وانجهيئڙي،
ڪو تُرهي ريءَ توائي آ.
هُو ڪوري ويا سر ‘بيوس’ جو،
تو ھاڻي سئن لڳائي آ!