شاعري

جڏهن ڀونءِ بڻي

تاجل بيوس جي شاعريءَ ۾ ڪلاسيڪي بنياد آهي، ۽ هن ٻوليءَ، ڪردارن ۽ ماحول جون مڪاني وصفون وڏي اعتماد سان پيش ڪيون آهن. تاجل بيوس جي شاعريءَ ۾ سنڌ سان اڻ ٽٽ پيار جي انيڪ رنگن جو وسيع ڦھلاءُ ملندو آهي. سندس ٻولي، اسلوب، استعمال ڪيل اصطلاح، محاورا، ۽ سندس شاعريءَ جا ڪردار سڀ ڪمال جي درجي جا آهن. تاجل بيوس جي شاعريءَ ۾ فطرتي منظرحقيقت جي بلڪل ويجهو آهن، جيڪي سندس شاعريءَ جي سونھن سوڀيا کي وڌائين ٿا.

  • 4.5/5.0
  • 49
  • 4
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • تاجل بيوس
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book جڏهن ڀونءِ بڻي

مان خود ئي خطائون، کڻي آيو آهيان،

مان خود ئي خطائون، کڻي آيو آهيان،
گهڻيون ئي گلائون، کڻي آيو آهيان.

وفائُون، جفائُون، کڻي آيو آهيان،
جو مون کي ڏنائُون، کڻي آيو آهيان.

بُکن جون بلائُون، کڻي آيو آهيان،
اِهي ڀي تہ آئون، کڻي آيو آهيان.

گجان پيو، گُڙان پيو، ڪٿي هو ڪسانو!
هلي چو هوائُون، کڻي آيو آهيان.

وڏي ڳالھہ آهي، جو دل جي دنيا ۾،
خدا ۽ خدائُون، کڻي آيو آهيان.

وڳا ويس پھري وسڻ لاءِ ‘بيوس’،
گهڙي کن گهٽائون، کڻي آيو آهيان.