شاعري

جڏهن ڀونءِ بڻي

تاجل بيوس جي شاعريءَ ۾ ڪلاسيڪي بنياد آهي، ۽ هن ٻوليءَ، ڪردارن ۽ ماحول جون مڪاني وصفون وڏي اعتماد سان پيش ڪيون آهن. تاجل بيوس جي شاعريءَ ۾ سنڌ سان اڻ ٽٽ پيار جي انيڪ رنگن جو وسيع ڦھلاءُ ملندو آهي. سندس ٻولي، اسلوب، استعمال ڪيل اصطلاح، محاورا، ۽ سندس شاعريءَ جا ڪردار سڀ ڪمال جي درجي جا آهن. تاجل بيوس جي شاعريءَ ۾ فطرتي منظرحقيقت جي بلڪل ويجهو آهن، جيڪي سندس شاعريءَ جي سونھن سوڀيا کي وڌائين ٿا.

  • 4.5/5.0
  • 49
  • 4
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • تاجل بيوس
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book جڏهن ڀونءِ بڻي

مون ڇا نہ ڏٺو، مون ڇا نہ ڏٺو

مون رڻ ۾ ننگو رام ڏٺو،
مون ‘شاهه’ ڏٺو، مون ‘شيام’ ڏٺو،
مون هٿ ۾ خالي جام ڏٺو،
مون داڻي داڻي دام ڏٺو،

مون ڇا نہ ڏٺو، مون ڇا نہ ڏٺو!

مون ڌرتيءَ تي دجاّل ڏٺو،
مون ڪينجهر ڀر تي ڪال ڏٺو،
مون ‘سنڌ’ ڏٺي، سڻپال ڏٺو،
۽ ماڻھوءَ کي ڪنگال ڏٺو،

مون ڇا نہ ڏٺو، مون ڇا نہ ڏٺو!

مون آڌيءَ رات ‘اياز’ ڏٺو،
مون سئن ٻڌي، مون ساز ڏٺو،
مون رئندي يار ‘نياز’(1) ڏٺو،
مون ڳيري پويان باز ڏٺو،

مون ڇا نہ ڏٺو، مون ڇا نہ ڏٺو!

مون مڪليءَ کي مسرور ڏٺو،
مون مڪليءَ کي مخمور ڏٺو،
مون مڪليءَ کي مجبور ڏٺو،
مون مڪليءَ کي ‘منصور’ ڏٺو،

مون ڇا نہ ڏٺو، مون ڇا نہ ڏٺو!

مون دولھہ دريا خان ڏٺو،
مون اُڏندي هو انسان ڏٺو،
مون رت ۾ ٻوڙيل نان ڏٺو،
مون ڪُکِ جي ويجهو ڪان ڏٺو،

مون ڇا نہ ڏٺو، مون ڇا نہ ڏٺو!


__________
(1) نياز همايوني