شاعري

جڏهن ڀونءِ بڻي

تاجل بيوس جي شاعريءَ ۾ ڪلاسيڪي بنياد آهي، ۽ هن ٻوليءَ، ڪردارن ۽ ماحول جون مڪاني وصفون وڏي اعتماد سان پيش ڪيون آهن. تاجل بيوس جي شاعريءَ ۾ سنڌ سان اڻ ٽٽ پيار جي انيڪ رنگن جو وسيع ڦھلاءُ ملندو آهي. سندس ٻولي، اسلوب، استعمال ڪيل اصطلاح، محاورا، ۽ سندس شاعريءَ جا ڪردار سڀ ڪمال جي درجي جا آهن. تاجل بيوس جي شاعريءَ ۾ فطرتي منظرحقيقت جي بلڪل ويجهو آهن، جيڪي سندس شاعريءَ جي سونھن سوڀيا کي وڌائين ٿا.

  • 4.5/5.0
  • 49
  • 4
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • تاجل بيوس
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book جڏهن ڀونءِ بڻي

گهڙيءَ گهڙيءَ من گهائَي ويئي،

گهڙيءَ گهڙيءَ من گهائَي ويئي،
ڪويل بن ۾ ڳائي ويٺي.

وسريل ڳالھيون، ياد ڏياري،
ماضيءَ کي موٽائَي ويٺي،
ڪويل بن ۾ ڳائي ويٺي.

ٽاريءَ، ٽاريءَ ٽيڪيُون ڏيئي،
پنھنجي عمر گهٽائي ويٺي،
ڪويل بن ۾ ڳائي ويٺي.

شرميليءَ ڪنھن ڇوريءَ وانگر،
مون کان پاڻ لڪائي ويٺي،
ڪويل بن ۾ ڳائي ويٺي.

‘ڪُوڪُو’ جو ڪو سارنگ ڇيڙي،
‘بيوس’ باھہ وسائي ويٺِي،

گهڙيءَ گهڙيءَ من گهائَي ويٺِي،
ڪويل بن ۾ ڳائي ويٺي.