اچو شرمائجي بھارن کي،
چمين رکجي اکين تي خارن کي.
ڇو نہ وک ٿا وڌايو منزل ڏي،
ٻَنِ ڏيو نينھن جي نظارن کي.
زندگي، هڪ اٿاھہ ساگر آ،
اچو ڳولھي وٺون ڪنارن کي.
ويون دلين ۾ نفرتون رهجي،
پيار هو، ڏئي ڇڏيوسين پيارن کي.
ڪبي الفت جي ورکا ‘بيوس’ تي،
سڏيو بيشڪ کڻي هزارن کي.