شاعري

جڏهن ڀونءِ بڻي

تاجل بيوس جي شاعريءَ ۾ ڪلاسيڪي بنياد آهي، ۽ هن ٻوليءَ، ڪردارن ۽ ماحول جون مڪاني وصفون وڏي اعتماد سان پيش ڪيون آهن. تاجل بيوس جي شاعريءَ ۾ سنڌ سان اڻ ٽٽ پيار جي انيڪ رنگن جو وسيع ڦھلاءُ ملندو آهي. سندس ٻولي، اسلوب، استعمال ڪيل اصطلاح، محاورا، ۽ سندس شاعريءَ جا ڪردار سڀ ڪمال جي درجي جا آهن. تاجل بيوس جي شاعريءَ ۾ فطرتي منظرحقيقت جي بلڪل ويجهو آهن، جيڪي سندس شاعريءَ جي سونھن سوڀيا کي وڌائين ٿا.

  • 4.5/5.0
  • 49
  • 4
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • تاجل بيوس
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book جڏهن ڀونءِ بڻي

آءُ تہ مٺڙا تو کي کير پياريان،

گيت

آءُ تہ مٺڙا تو کي کير پياريان،
آءُ تہ پٽڙا تو کي کير پياريان،
کير پياريان،
توسان دل وندرايان.

پير اُگهاڙا چِڪَ ٿيو چولو،
صبح پچايم تنھنجو لولو،
تنھنجو لولو،
ٻئي کي ڪيئن کارايان.

سُٽ جون واڳيون، پَٽ جو ڏورو،
لوڏيان ويٺي لالَ هندورو،
لوڏيان هندورو،
پر مان ڪنھن کي سمھاريان.

ڪانءَ بہ آيان اَلَّ اُٿاري،
هر ڪو ٻچن جا گيت جهونگاري،
گيت جهونگاري،
آءُ پئي روز اوساريان.

ڪالھہ ڪتايم سُٽَ جو ڦورو،
تنھن مان جوڙايم، تنھنجو جورو،
تنھنجو جورو،
ٻئي کي ڪيئَن پارايان.

گرھہ ڀريندي، هڏڪي آئِي،
وڻ تي ڪويل سُڏڪي آئِي،
سڏڪي ڪويل،
آءُ ڪيئَن اڱڻ اُجاريان.

جَڳَ جا ٻالڪ جُهمريون پائين،
تنھنجي ويٺا ياد ڏيارن،
ياد ڏيارن،
آءُ ڪيئن تو کي وساريان.

انب جي لامن ٻُورَ جهليو آ،
ھاڻي تہ ‘بيوس’ يار هليو آ،
يار هليو آ،
توکي هنج ۾ وھاريان.