مُرڪي محب پياري سُرڪي سانوڻ ۾،
سرڪي سانوڻ ۾،
لا، مُرڪي سانوڻ ۾.
ڪَڻِ ڪَڻِ مينھن پونِ،
ڇَڻِ ڇَڻِ پن ڇڻن،
طوطا باغن ۾،
مٺڙي لات لنئون،
گهاگهر گهاوَ وجهي ٿي، ڇلڪي سانوڻ ۾.
ٿڌڙي هير گُهلي،
ڪونجان روھہ وريون،
ڳاڙهن پيرن سان،
تون مان جهول ڀريون،
مکڙين مست بڻايو مھڪي سانوڻ ۾.
جيئن ٿا ڪانگ لنونِ،
تيئَن ٿا پُورَ پون،
موٽي آءُ مِٺا،
تو لئي نيڻ ٽمن،
وڻ وڻ حال ونڊيو مون سُڏڪي سانوڻ ۾.
ٽھہ ٽھہ ٽھڪ اچن،
ڳاڙھا گُلَ ٽڙن،
اک ٿي اک سان ملي،
ڄڻ ٿا جام ڇُلن،
ڇَم ڇَم ڇير ڇپر ۾ ڇمڪي سانوڻ ۾.
نيٺ نہ موٽي ناءَ،
سانوڻ آيو، سيڻ نہ موٽيا،
او وڻجاري ماءَ!
ڀيڄ ڀني آ، رات رُني آ،
گَهَرو ٿيو آ گهاءُ،
او وڻجاري ماءَ!
ساجن ڌاران سُکُ نہ ڏيندو،
ھاءِ! اُتر جو واءُ،
او وڻجاري ماءَ!
رات گلن جو، پرھہ پرين جو،
آندو هير لڳاءُ،
او وڻجاري ماءَ!