شاعري

جڏهن ڀونءِ بڻي

تاجل بيوس جي شاعريءَ ۾ ڪلاسيڪي بنياد آهي، ۽ هن ٻوليءَ، ڪردارن ۽ ماحول جون مڪاني وصفون وڏي اعتماد سان پيش ڪيون آهن. تاجل بيوس جي شاعريءَ ۾ سنڌ سان اڻ ٽٽ پيار جي انيڪ رنگن جو وسيع ڦھلاءُ ملندو آهي. سندس ٻولي، اسلوب، استعمال ڪيل اصطلاح، محاورا، ۽ سندس شاعريءَ جا ڪردار سڀ ڪمال جي درجي جا آهن. تاجل بيوس جي شاعريءَ ۾ فطرتي منظرحقيقت جي بلڪل ويجهو آهن، جيڪي سندس شاعريءَ جي سونھن سوڀيا کي وڌائين ٿا.

  • 4.5/5.0
  • 49
  • 4
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • تاجل بيوس
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book جڏهن ڀونءِ بڻي

جيون بن جو ڳيرو آهي،

جيون بن جو ڳيرو آهي،
ٿورو رنگ جو، ميرو آهي.

ڀاڳيو مڙس ڀليرو آهي،
ويرِي هڪ وڏيرو آهي.

ڪيئن چوين ٿو چور نہ آهين؟
تنھنجو تازو پيرو آهي.

ڪاٺيون سمجي، ٻار نہ تيلي،
ڪانگل جو آکيرو آهي،

هِتِ اُڀري ٿو، هُتِ لھي ٿو،
چنڊ تہ ڪو چؤپيرو آهي!

گهٻرائين ٿو! پھچي وڃبو،
ٿورو پنڌ ڏکيرو آهي.

هٿ ۾ آهي ايٽم گولو،
هيٺان اَڙل وڇيرو آهي.

ھاڻي ڪاڏي ڀَڄي نہ سگهندين،
گهاتن وارو گهيرو آهي.

تو وٽ آهن کيت ڀٽائي،
منھنجي ڪوِتا ڪيرو آهي.

ھاڻي ڀاڪُر پاءِ ڀلي تون،
ڄَرَ کان آجو ڄيرو آهي.

بيوس هو، سنگسار ويو ٿي،
ڪيئَن چئَو ٿا؟ جيرو آهي.