ساز سرندي ساڻ گڏ ڀاڳي ڀلاري لک لھي
پرھہ جو پکڙن ۾ ڪي ڪي اوڇنگارون لک لھن،
مارئي مون ڏي مُڪيون جيڪي ميارون لک لھن،
مَي مھاڻي مانگرين، ڪوجهي ۽ ڪاري لک لھي،
سازَ سُرندي ساڻ گڏ ڀاڳي ڀلاري لک لھي.
ڪونجڙيون جون ڪيچ ڏي آڏيءَ اُڏارون لک لھن،
ٿَرَ مٿي ٿڌڪار ۾ بوندون بھارون لک لھن،
منھنجي مٺڙي ملڪ جا سڀ ڍول مارون لک لھن،
پاڻَ هُرتين پويرين جا کوھہ تي کجڪا وڻن،
دهل جي ڏوڪي تي ڇم ڇم ڇير جا ڇمڪا وڻن.
ڪاريون، ڪنڊيون ڪڪيون، مکڻيل موچاريون وڻن،
ونگَ بنا واڙن اڳيان سُرميلَ سينگاريون وڻن،
کِرَ ڀريل کارا وڻن، لوئِن ۾ لاهياريون وڻن،
سانوڻيءَ ۾ ساڌ ٻيلو، بندر بازاريون وڻن،
ڪرڀَ ڀريون ڪاڻيون، ڪوجهيون وڻن ڪاريون وڻن.
نينھن وارن جي نگر ۾ فَقَرَ جا ڦيرا تہ ڏس،
صاف سينن جي مٿان ڪي مکڻ جا ٽيرا تہ ڏس،
کيتَ گايو ٿا وڃن ڙي! ڪانوُ ۽ ڳيرا تہ ڏس،
وارَ واسيل، ھارَ پوتل، ائٽ تي اُجريون وڻن،
گهاڙَ ڀرتي گلبندن، گلفام ۽ گجريون وڻن.
ٿَرَ وَٺو، ٿڌڪار ٿيا، سانگي مڙئِي سنرا تہ ڏس،
کير جا لوٽا ڀريل، چاڏين مٿان منرا تہ ڏس،
پَلَرَ جي پالوٽ تي ڪي بود ۾ بنرا تہ ڏس،
لاڙَ پاسي ھاڙَھہ ۾ ڏُٺَ سان ڀريل ڏيرا وڻن،
چنڊ جي چانڊاڻ جھڙا چقمقي چھرا وڻن.
ھارَ، هَس، پنڙا ڪنن ۾ ڪيوٽيون ٻُنڌڙا وڻن،
رنگ ڀريا رمجهول روپيا، گج مٿي گلڙا وڻن،
وِڳھہ جون ونڙيون وڻن، نڪڙا سندن ڪنڍڙا وڻن،
لالَ لوئِين ۾ لکاڻي لوڏ تن جي لک لھي،
ويڙھہ ويڙهيچن جي هوڏ تن جي لک لھي.
“حسن واهڻ” کان هلي ڏس معجزا مھراڻ جا،
کيٽَ خوشبوءَ سان ڀريل ۽ چھچٽا چانڊاڻ جا،
ڀالَ ڀاڳين تي ڀٽائي جي ڀلاري ڀاڻ جا،
ڍينگ جت ڍرڪن ڍنڍن تي سي ڍنڍون ڍورا وڻن،
واھہ جي ڪپ تي ولر، ڇانگُن سان گڏ ڇورا وڻن.