ڪِرن ٻير ڳاڙھا، ٻه-ٽي پير کڻ،
گهڙيءَ لاءِ گوري! اسان تي بہ ڇڻ.
اسان کي ڏنئِي ڏات سنگيت جي،
ٻه-ٽي گُلَ کاريءَ منجهان تون بہ کڻ.
ڪٿي ڪانگ ويھي ڪندو ڳالھڙيون!
ميان! ڇو وڍيو تو پپر جو هي وڻ.
وسو اڄ تہ واهڻ مٿان بادلو!
اڃايل اچي پيو دروهيءَ جون ڌَڻُ.
سوين پَکَّ سَرَ تي اڏامن پيا،
ڀري ڪان ماري! هوا ۾ نہ هَڻ.