پيدائشي عمل (Process of Creation)
‘تون’ ۽ ‘مان’ کان اڳ،
جڏهن-
ڌرتيءَ تي ڪا چرپر نہ هئي.
سنڍ ۽ گمنام ڌرتي-
ماٺ جي ماحول ۾ تخليق جا در بند ھا.
آءُ مٽيءَ جي تھن ۾،
ڪيئي ڪروڙين سال اڳ،
فطرت جي جهوليءَ ۾ ستل-
۽ بي خبر.
اوچتو ڌرتي ڌڏي.
چپ چاپ جي ماحول ۾،
خاموشين جي سمنڊ ۾ امڪان جا پٿر ڪريا.
لھريون اُٺيون،
۽ شور ٿيو:
پونچال! ڙي، پونچال!!
منھنجي اک کلي.
ننڊ گَهَريءَ تي سجاڳي سوار ٿي.
ذهن تي عڪسن جي وئِي پالوٽ ٿي.
سوچ جي دنيا ۾ تشبيهون وٺي آيون جنم.
منھنجي اڳيان:
خوبصورت بانوري،
هڪ پد مڻي،
ڪوھہ ڪاف جي ڄڻ ڪا پري.
چپ ائين ڄڻ صوف جي ڦارن تي-
مالھڻ جو گمان.
وار چھري تي ڪريل،
ڄڻ چنڊ ڪڪرن جو هيو چاڙهيو نقاب.
مست جوڀن.
ٻئي اکيون:
سنڌوءَ ۽ ڪينجهر جو سنگم.
منھنجي پھرين نظر جا ٻئي تير ھا-
هن کي لڳا.
هوءَ بہ گهايل،
مان بہ گهايل،
اوچتو مون رڙ ڪئي:
زندگي! ڙي، زندگي!!
ٻئي يگانا،
لڪ- لڪوٽي راند رهندي ڀونءِ-
جي پاتال مان،
هوءَ اڳيا، مان پوئِتان.
مان ڍُڪُ تہ هوءَ ڄڻ ڍنڍ هئِي،
مان سُرڪ، هوءَ ڄڻ سمنڊ هئي.
منزل بہ منزل،
هڪ اسونھين موڙ تي-
ٻئِي پير منھنجا ڄڻ ويا ڌرتيءَ جي سيني ۾ کُپي.
جسم زنجيرن سان ڄڻ جڙجي ويو.
مان اڪيلو،
تن- تنھا.
احساس ۽ مايوسين جي رڻ ۾-
ڪو زخمي هرڻ.
خوبصورت پدمڻي،
منھنجو من صحرا-
تہ هوءَ امرت ڦڙا.
جسم منھنجي ۾ ويا جي جذب ٿي.
۽ اوچتو تخليق جا پيا در کُلي.
زندگي انسان ۾ پيھي وئي،
انسان خود خالق بڻيو-
۽ ڏات جي هر کيت ۾ پيا عظمتن
جا گل ٽڙي
مون کان ٿڌڙو ساھہ هو نڪري ويو.
گول ڌرتي، باھہ جو گولو پيو هو-
ڪوري ڪينگر جيان ٺرِي.
منھنجي نيڻن مان ٻٽي ھا نير جا
ڳوڙھا ڳڙيا.
اٿاھہ ساگر،
ڦاٽ ۽ نالا، نديون، درياھہ ھا تخليق ٿيا.
هلڪي هلڪي گرم هڪڙي آه-
منھنجي دل منجهان نڪتي هئي.
ڪيترا بادل خلا جي خول ۾ ڊوڙيا هئا
وڄّ- وراڪن ساڻ جي برسيا هئا.
چيڪي مٽيءَ جا پنوڙا ھا ٺھيا.
مون مٽيءَ چاڻن تي پنھنجو عڪس-
اُڇلايو هيو.
اک- ڇنڀ ۾ چيڪيءَ مٽيءَ جي ٺھيل ٻن
چاڻن مان انسانن جي جوڙي هئي جُڙي .
مون کان رڙ نڪتي هئي.
زندگي! او زندگي!!
او خوبصورت پدمڻي!
منھنجي ڪوڪن ۽ رڙين تي گونگي ۽
بي جان انسانن ڳالھايو هيو.
گول ڌرتي باھہ جو گولو پيو هو-
ڪوري ڪينگر جيان ٺري.
اٿاھہ ساگر،
ڦاٽ ۽ نالا، نديون، درياھہ ھا تخليق ٿيا.
ڪيترا بادل خلا جي خول ۾ ڊوڙيا هئا-
برسيا هئا.
چيڪي مٽيءَ جا پنوڙا ھا جڙيا.
اک- ڇنڀ ۾ چيڪي مٽيءَ جي ٺھيل
ٻن چاڻن مان انسانن جو جوڙو هو جڙيو.
بي جان ۽ گونگن انسانن ڳالھيو هيو.