اڄ ڪارونجهر تي ڪڙڪو آ،
وجهہ واڳون اڙل وڇيرن ۾.
سا ورهين کان نہ وساڻي آ،
جا آڳ لڳي آکيرن ۾.
جا ٻيلاٽين ۾ ٻُرندي هئي،
سا ‘ڳُٽُ ڳُٽُ’ ناهي ڳيرن ۾.
هُن پار پکيئڙا اُڏري ويا،
ڇا ڳولھين باک بسيرن ۾.
تو ٻيٽاريءَ تي ٻاٽ ڪئي،
مون ٻاري لاٽ انڌيرن ۾.
تون راتاهن سان رَتّ وٺين،
مان ڳولھيان ڳاڙهن ٻيرن ۾.
مون، سورج اُڀريو، سَڏَّ ڪيا،
تون آيو آنھہ اويرن ۾.