وڄن وارا ڇوڙيا تہ وسڪار ڪيئن ھا
وڄُن وارَ ڇوڙيا تہ وسڪار ڪيئن ھا.
انبن ۾ ڀلا ڏس تہ ٽپڪا پيا ھا،
گليلن ۽ ڳوڙهن جا وسڪا ٿيا ھا،
ڪڏهين مينھن مارن تي ڇڇڪا ڪيا ھا،
ڇپر هيٺ ڇيرين جا ڇمڪا ٿيا ھا،
کٿيرين جا کوهن تي کجڪار ڪيئن ھا.
ڪٿي چيلھہ سنھڙيءَ تي گهاگهر ڏٺئي ڪا،
ڇلا، ويڙَھہ، بُولا ۽ جهالر ڏٺئِي ڪا،
ڪٿي جرڪندي جيءَ جي جهانجهر ڏٺئي ڪا،
لڳل حسن وارن جي بازر ڏٺئي ڪا،
سھيلين ۽ سرتين جا سينگار ڪيئَن ھا.
ٿڪن جا ڪٿي ٿاڪَ، ٽاڻا ڏٺئِي ڪي،
پنوھارن جا پکڙا پُراڻا ڏٺئِي ڪا،
رتولن ۾ راڻيون ۽ راڻا ڏٺئِي ڪي،
ولر ڪونجڙين جا اڏاڻا ڏٺئِي ڪي،
سنڌوءَ جا ڪنارا اکين ٺار ڪيئَن ھا.
ڀلا ڏس ڀٽن تي بھاريون ڏٺئي ڪي،
مٿن تي مھاڻين جي کاريون ڏٺئي ڪي،
هندورن ۾ لُڏندي ڪماريون ڏٺئي ڪي،
عجيبن جون اکڙيون خماريون ڏٺئي ڪي،
هنڌن تي وڇايل ڀنڀا وار ڪيئَن ھا.
پون ياد پلپل وطن ۽ ولھاريون،
مڪئي ٻير مٺڙا، کٻڙ، ڄار، ڄاريون،
رتن جوت، رابيل، ٽانگر ۽ ٽاريون،
مکڻ، کير ماهيا، ڪنڍيون، چال، ڪاريون،
وَڇون، ڇيلڙا، ٻوڪ، ٻڪرار ڪيئن ھا.
تتي ڏينھن ڏلھڙين، ڏلھن جي خبر ڏي،
پگهر ۾ مليل رت ڦُڙن جي خبر ڏي،
ڏَمر، ڏاڍ، اڄ جي امن جي خبر ڏي،
بھرحال، ويندڙ وطن جي خبر ڏي،
اباڻن تي عمرن جا آزار ڪيئن ھا.
اُتر وارا ڪيئن ھا، ڏکڻ وارا ڪيئن ھا،
گنجيءَ گوڏ وارا سُٿڻ وارا ڪيئن ھا،
سڄي رات سيءَ ۾ سُڪڻ وارا ڪيئن ھا،
رُئڻ وارا ڪيئن ھا، کلڻ وارا ڪيئن ھا،
ڀلا ڏس تہ ويڙهيون ۽ ولھار ڪيئن ھا.
خدن جي خبر ڏي، گُلڻ جي خبر ڏي،
اڱڻ، باغ، آچر، علڻ جي خبر ڏي،
پريل جي پُٽن ۽ ولڻ جي خبر ڏي،
ادي، عرس، سارنگ سڄڻ جي خبر ڏي،
لنگها، ليل، لوڌي ۽ لوھار ڪيئن ھا.
ڪمن، ڪوڏ، پرڀوءَ، پمن جي خبر ڏي،
چمنداس، چوهڙ، چَتن جي خبر ڏي،
جيئن شال جوڳي! جتن جي خبر ڏي،
ادا! مون کي منھنجي وطن جي خبر ڏي،
وطن ۾ هليا وڻج واپار ڪيئن ھا.
پرھہ جو پٽن تي لاهيارن جون لولوين،
ڇَپَرِ ڇيڄَ، ڇلڙا ۽ گهر گهر گهڙوليون،
گهڙا- ٿال، گهنگهرو ۽ پڳ پڳ پروليون،
سُرن جي صدائن ۾ ٻيجل جون ٻوليون،
ڪچھرين جا ڪوڏيا ڍنگر ڍار ڪيئن ھا.