مُرڪي مست بڻايو محبن سانوڻ ۾،
محبن سانوڻ ۾،
سھڻن سانوڻ ۾.
گَهَرا گهاوَ وڌا،
گهاگهر گهاگهر تي-
آئِي وارَ ڳُنڌي،
نينگر نيسر تي،
ڳاڙھا گُلَ چُنيءَ جا چمڪن سانوڻ ۾.
ڏاڍا مينھن وَٺا،
سُرھا گاھہ ڦُٽا-
صوفي ٻيرَ پڪا،
موٽي آءُ مٺا-
ڪونجان ڪيچ وڻن تي ڪرڪن سانوڻ ۾.
مٺڙي لاتِ لنونِ،
طوطا باغن ۾-
من ٿو مست ٿئي،
ٿَرَ جي ٿاڪن ۾-
جيئَن ٿا جام اکين جا ڇلڪن سانوڻ ۾.