شاعري

جڏهن ڀونءِ بڻي

تاجل بيوس جي شاعريءَ ۾ ڪلاسيڪي بنياد آهي، ۽ هن ٻوليءَ، ڪردارن ۽ ماحول جون مڪاني وصفون وڏي اعتماد سان پيش ڪيون آهن. تاجل بيوس جي شاعريءَ ۾ سنڌ سان اڻ ٽٽ پيار جي انيڪ رنگن جو وسيع ڦھلاءُ ملندو آهي. سندس ٻولي، اسلوب، استعمال ڪيل اصطلاح، محاورا، ۽ سندس شاعريءَ جا ڪردار سڀ ڪمال جي درجي جا آهن. تاجل بيوس جي شاعريءَ ۾ فطرتي منظرحقيقت جي بلڪل ويجهو آهن، جيڪي سندس شاعريءَ جي سونھن سوڀيا کي وڌائين ٿا.

  • 4.5/5.0
  • 49
  • 4
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • تاجل بيوس
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book جڏهن ڀونءِ بڻي

رک پير اسان جي ٻيڙيءَ تي، هُن پار اُڪاري هلڻو آ.

رک پير اسان جي ٻيڙيءَ تي، هُن پار اُڪاري هلڻو آ.
جنھن سيرَ سُکان کي لوڏيو هو، تنھن سير سھاري هلڻو آ.

پڪَ ڄاڻُ پرانھون ڪو پيارا، ٿو جهاتيون پائي جهرڻن مان،
هن رات جي ڪارن ڪرڻن مان، ٿو، پرھہ پوڪاري هلڻو آ.

جو ڇولي بڻجي، لولي ڏئي، يا هير ڏکڻ جي بڻجي اچي،
جو سج بڻجي، اُڀ تي اُڀري، سو گيت جهونگاري هلڻو آ.

جنھن وقت اسان وڻجارن جي، جي واڳون بڻجي واٽ جهلي،
تنھن وقتَ مٿان زنجير وجهي، هڪ جاءِ بيھاري هلڻو آ.

اسان مانجهاندي جا مانجهيئڙا، هُو پارُ تہ ڏس ڇا پيارو آ!
هن سمنڊ کي جو ڪنارو آ، سو نيٺ اُڪاري هلڻو آ.

او ‘بيوس’ رڻ جي راهُن مان، هن مؤج ڀرئي مھراڻ منجهان،
هر ڇوليءَ مان ڇڪتاڻ منجهان، ڪنھن طرح قطاري هلڻو آ.