شاعري

جڏهن ڀونءِ بڻي

تاجل بيوس جي شاعريءَ ۾ ڪلاسيڪي بنياد آهي، ۽ هن ٻوليءَ، ڪردارن ۽ ماحول جون مڪاني وصفون وڏي اعتماد سان پيش ڪيون آهن. تاجل بيوس جي شاعريءَ ۾ سنڌ سان اڻ ٽٽ پيار جي انيڪ رنگن جو وسيع ڦھلاءُ ملندو آهي. سندس ٻولي، اسلوب، استعمال ڪيل اصطلاح، محاورا، ۽ سندس شاعريءَ جا ڪردار سڀ ڪمال جي درجي جا آهن. تاجل بيوس جي شاعريءَ ۾ فطرتي منظرحقيقت جي بلڪل ويجهو آهن، جيڪي سندس شاعريءَ جي سونھن سوڀيا کي وڌائين ٿا.

  • 4.5/5.0
  • 49
  • 4
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • تاجل بيوس
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book جڏهن ڀونءِ بڻي

ڳاڙھا جهنڊا جهولائيندا،

ڳاڙھا جهنڊا جهولائيندا،
ميدانن ۾ مُرڪڻ وارا.

ههڙيءَ رُتِ ۾ اُٿندا آهن،
اونداهين سان اٽڪڻ وارا.

پاڇولن جيان پيڇو ڪن ٿا،
لوڻ ڦٽن تي ٻُرڪڻ وارا.

رُتِ ڏٺي ٿئون، رَتُ گهرن ٿا،
پَٽِ جا ڌاڳا سُرڪڻ وارا.

ويجها ٿيندا ويندا آهن،
مٺڙا ماڻھو مُرڪڻ وارا.

پي نہ سگهيا سي، پُرزا ٿي پيا،
جام هيا جي ڇُلڪڻ وارا.