ساھہ گهٽجي ٿو ڇو سھارن ۾!
باھہ ئي باھہ آ بھارن ۾.
مان تہ منزل ڏي ڊوڙ پايان ٿو،
ڇو ٿي ڏڪڻي پوي ستارن ۾.
منھنجي قيمت ڪٿڻ کان اڳ ۾ ئي،
لکي ڇڏ ناءُ سونھن وارن ۾.
ملي منزل اکين جي ٻوٽڻ سان،
ويئي گم ٿي جا تو کان چارن ۾.
ويو حلقو وڌي هو يارن جو،
پيار پورو نہ پيو پيارن ۾.
اچي خوشبوءِ پئي بھارن جي،
ڪو تہ زخمي آ ريگذارن ۾.
ڪبو اظھار جي حقيقت جو،
ڪري وڃبو فقط اشارن ۾.
مليو ‘بيوس’ وري زماني کي،
هڪ ٿيندو آ جو هزارن ۾.