شاعري

جڏهن ڀونءِ بڻي

تاجل بيوس جي شاعريءَ ۾ ڪلاسيڪي بنياد آهي، ۽ هن ٻوليءَ، ڪردارن ۽ ماحول جون مڪاني وصفون وڏي اعتماد سان پيش ڪيون آهن. تاجل بيوس جي شاعريءَ ۾ سنڌ سان اڻ ٽٽ پيار جي انيڪ رنگن جو وسيع ڦھلاءُ ملندو آهي. سندس ٻولي، اسلوب، استعمال ڪيل اصطلاح، محاورا، ۽ سندس شاعريءَ جا ڪردار سڀ ڪمال جي درجي جا آهن. تاجل بيوس جي شاعريءَ ۾ فطرتي منظرحقيقت جي بلڪل ويجهو آهن، جيڪي سندس شاعريءَ جي سونھن سوڀيا کي وڌائين ٿا.

  • 4.5/5.0
  • 49
  • 4
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • تاجل بيوس
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book جڏهن ڀونءِ بڻي

ٻيڙي پار اُڪاريو ساٿي،

ٻيڙي پار اُڪاريو ساٿي،
ونجهہ ولوڙي، جَرَ سان جهيڙي،

اڳتي سجَّ اُڀاريو، ساٿي.......

لھر لھر پئي لُڇندي رهندي، مچندو پيو مجهدار،
هَڏُ نہ پنھنجو هيڻو آهي- پختو آ پتوار،

اونھيءَ سڙھہ اڏاريو، ساٿي.......

باک ڦٽي ٿي، رات کُٽي ٿي، ننڊ ڦِٽي ٿي يار،
هي تہ اسان جو مارڳ آهي، ديسن جو دلدار،

ويڻو تيز ورايو، ساٿي.......

لوچي لھبو، نيٺ تہ چڙهبو چاڙھہ چِڪَڻ مان پار،
ٻَلُ اسان جو ٻيڻو آ، ڀل موج ڪري مجهدار،

پٺتي ڪين نھاريو، ساٿي.......