شاعري

جڏهن ڀونءِ بڻي

تاجل بيوس جي شاعريءَ ۾ ڪلاسيڪي بنياد آهي، ۽ هن ٻوليءَ، ڪردارن ۽ ماحول جون مڪاني وصفون وڏي اعتماد سان پيش ڪيون آهن. تاجل بيوس جي شاعريءَ ۾ سنڌ سان اڻ ٽٽ پيار جي انيڪ رنگن جو وسيع ڦھلاءُ ملندو آهي. سندس ٻولي، اسلوب، استعمال ڪيل اصطلاح، محاورا، ۽ سندس شاعريءَ جا ڪردار سڀ ڪمال جي درجي جا آهن. تاجل بيوس جي شاعريءَ ۾ فطرتي منظرحقيقت جي بلڪل ويجهو آهن، جيڪي سندس شاعريءَ جي سونھن سوڀيا کي وڌائين ٿا.

  • 4.5/5.0
  • 82
  • 16
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • تاجل بيوس
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book جڏهن ڀونءِ بڻي

وايون

(1)

پڳون پنھونءَ ڄام جون،
ڌوتم ڌوٻيءَ گهاٽ،
هيٺان پاڻيءَ- پؤنرڙا،
مٿان پوي ماٽ،
اُڀا آريءَ آسري،
ڳؤرا، ڳؤرا ڳاٽ،
ولھہ ۾ ڇوڙي وارڙا،
ونگيم ساري واٽ،
پڳون پنھونءَ ڄام جون،
ڌوتم ڌوٻيءَ گهاٽ.


(2)

ڪَتَنَ ڪار ڇڏيو،

وارو ڙي!
منھنجو وَرّ وٺي ويا،
پسڻ ريءَ پنھونءَ جي،
نبري نينھن نٿو،

وارو ڙي!
منھنجو وَرُّ وٺي ويا،
جيسين ساھہ سرير ۾،
جَتن ڪاڻ جيو،

وارو ڙي!
منھنجو وَرُّ وٺي ويا،
ڇڏي شھر ڀنڀور کي،
هونديءَ رات رسو،

وارو ڙي!
منھنجو وَرُّ وٺي ويا،