شاعري

جڏهن ڀونءِ بڻي

تاجل بيوس جي شاعريءَ ۾ ڪلاسيڪي بنياد آهي، ۽ هن ٻوليءَ، ڪردارن ۽ ماحول جون مڪاني وصفون وڏي اعتماد سان پيش ڪيون آهن. تاجل بيوس جي شاعريءَ ۾ سنڌ سان اڻ ٽٽ پيار جي انيڪ رنگن جو وسيع ڦھلاءُ ملندو آهي. سندس ٻولي، اسلوب، استعمال ڪيل اصطلاح، محاورا، ۽ سندس شاعريءَ جا ڪردار سڀ ڪمال جي درجي جا آهن. تاجل بيوس جي شاعريءَ ۾ فطرتي منظرحقيقت جي بلڪل ويجهو آهن، جيڪي سندس شاعريءَ جي سونھن سوڀيا کي وڌائين ٿا.

  • 4.5/5.0
  • 49
  • 4
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • تاجل بيوس
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book جڏهن ڀونءِ بڻي

  وايون

(1)

الا، ڇو نيڻ نٿا ننڊ ڪن!
آتڻ آڏو اُٺَّ ڏسي ٿيون،

ٿاريليون ٿڙڪن،
الا، ڇو نيڻ نٿا ننڊ ڪن!
وِهتل وڻ جي ماڪ ڦڙن مان،

باهيون ٿيون ڀڙڪن،
الا، ڇو نيڻ نٿا ننڊ ڪن!
ديبل ۽ ڀنڀور مٿان ڇو؟

ڪانَ پيا ڪڙڪن،
الا، ڇو نيڻ نٿا ننڊ ڪن!
ڄام تماچيءَ جي تَڙَ ڏي ٿا،

ڪنھنجا پير وڌن؟
الا، ڇو نيڻ نٿا ننڊ ڪن!
ڀٽ- ڌڻي! ڇو تنھنجون وايون،

بَرَ ۾ ٿيون ڀٽڪن،
الا، ڇو نيڻ نٿا ننڊ ڪن!
الا، ڇو نيڻ نٿا ننڊ ڪن!