ٿيو، ڌَڙُ، سِرَ کان ڌار، ڇا چئجي!
ٽُٽي پئِي دل جي تار، ڇا چئجي!
اُڙهو رت، گل ٽڙي پيا صحرا ۾،
اِھا رڻ جي بھار، ڇا چئجي!
الا! اُجڙي وڃن نہ آباديون،
ٺھن پيا ريگذار، ڇا چئجي!
بُکن جي باهه! بند پاڻي !،
رُئَن معصوم ٻار، ڇا چئجي!
لڳي مالھا ٿي ڄڻ تہ موتين جي،
اِھا لُڙڪن جي لار، ڇا چئجي!
تتو آ ڏينھن، وَڻُ نہ واهيرو،
نہ تاڙي ڪئي تنوار، ڇا چئجي!
ڪري زخمي ڇڏي ٿي ذهنن کي،
پرھہ واري پوڪار، ڇا چئجي!
نہ ٿَئي ڪو مُنھن، ٽنگون، نہ ٻانھون ٿئي،
توکي او انتظار! ڇا چئجي!
اڃا ‘بيوس’ تہ يار! جيئرو آ،
ٺھي ڪنھن لئي مزار! ڇا چئجي!