آئون پنهنجي هي حقير تحرير، 1هڪ سج، 2چار چنڊ ۽ 3سوين ستارن جي نالي منسوب ڪريان ٿو. جن مظلوم انسانيت کي گگهه اونڌاهي جي اوڙاهه مان ڪڍي روشني جي رستي تي آڻي، خليفه الله ۽ اشرف المخلوقات جي حقيقي شرف سان فيضياب ڪيائون. جن حيوان ناطق کي انسانيت جا ڳُڻ ۽ گس سيکاريائون ۽ ڏيکاريائون. جن پنهنجو وقت، تن، من، ڌن، جان، جسم سڀ ڪجهه لٽائي موت کي مات ڏيئي، پاڻ ملهائي زندگي ۽ موت کي مساوي سمجهي، عزرائيل کي خوش آمديد چئي هڪ رب کي راضي ڪري ان جي 4رضامندي جو سرٽيفڪيٽ حاصل ڪيائون ۽ پنهنجي محبوب مدنيﷺ جي مبارڪ قدمن تي سر نثار ڪري، فُزتُ الله چئي پنهنجي محبوب کان بايهم اقتديتم اهتديتم جي سند حاصل ڪيائون.
۽ انهن اولياء الله جي نالي جن 5فاتبعوني تي عمل ڪرڻ جي ڪري، جن جي مٽي مان لڌو ۽ ڪروڙين انسان انهن جي آسڻ تي اچي گلهاءِ عقيدت پيش ڪن ٿا ۽ سلام ڀرين ٿا. جن پنهنجي وجود ۾ پنهنجي نيڻن سان پنهنجي دوست جي ديري جو ديدار ڪيو جن جي باري ۾ ڀٽ ڌڻي فرمايو آهي ته:
تن تسبيح من مڻيو دل دنبورو جن،
تندون تن طلب جون وحدت سر وڄن،
وحده لاشريڪ لھُ اهو ئي راڳ رڳن،
سُتا مر سونهن ننڊ عبادت جن جي.
يحبڪم الله يغفرلڪم. لاخوف عليهم ولا هم يحزنون ۽ و عليٰ عبادالله الصالحين جا حقدار ٿيا. منهنجي انهن محترم استادن صاحبن جي نالي جن مون کي احد ۽ 6احمد جي پٽي پڙهائي بقول ڪسي: مين ٻلهاري جاوان گرو ڪي جو گوبند همين سکهايا اور دکهايا. جن معلم اولﷺ جي مسند اطهر تي ويهي. قال الله وقال الرسول صلي الله عليھ و آلھ وسلم جي تعليم ڏيندي مڪارم الاخلاق جي تعليم ڏنائون. جن جون جتيون سڌيون ڪرڻ جي برڪت سان مون کي فيض حاصل ٿيو. جو هي ٻه اکر لکڻ جهڙو بڻيس.
۽ پڻ منهنجي 7والدين جي نالي جن نهايت غريبي ۽ اجهل حالت ۾ دعائن سان گڏ مون کي ديني ۽ دنيوي تعليم ڏياريائون، جو اڄ آئون هن تحرير جي لائق ٿيس. داور جي دربار ۾ دم دم دعاگو آهيان ته اهو موليٰ ملڪ ڌڻي شال منهنجي سڀني مٿين مُربين جي قبرن کي منور ۽ جنت الفردوس بنائي آمين.

عبيدالله چانهيون
غلام يارانِ رسول صلي الله عليھ و آلھ وسلم

1. وَّدَاعِيًا اِلَى اللّٰهِ بِاِذْنِهٖ وَسِرَاجًا مُّنِيْرًا،
2. چار يا ٻه سهرا ٻه داماد،
3. الصحابي کالنجوم،
4. رَضِيَ اللّٰهُ عَنْهُمْ وَرَضُوْا عَنْهُ،
5. اِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّوْنَ اللّٰهَ فَاتَّبِعُوْنِيْ،
6. . توحيد ۽ رسالت جو سبق،
7. ادعو من الله للوادين غفراناً