زيارت روضھ اطهر
دنيا جو به دستور آهي ته ڪا به شخصيت جيتري قدر معزز، قداور ۽ عظيم هوندي آهي ته اوتري ئي قدر ان جي آمد وقت يا ان جي گهر وڃڻ وقت اوتري قدر سندس مان مرتبي جي لحاظ سان سندس پروٽوڪول ۽ آداب جو اهتمام ۽ خيال رکيو ويندو آهي.
هر امتي کي سوچڻ گهرجي ته اڄ اسان جنهن عظيم هستي جي حُضور ۽ دربار شاهي ۾ حاضري جو شرف حاصل ڪري رهيا آهيون. اها ڪا معمولي هستي ناهي بلڪ هي ٻنهي جهانن جو سردار، لولاڪ لما جو صاحب، زماني جي آرزوء، جمال، جلال ۽ ڪمال جي جملي خوبين سان متصف، امامن جو امام، سيد المرسلين، شفيع المذنبين، رحمت اللعالمين، محبوب رب العالمين، رب پاڪ جنهن جي خُلق عظيم ۽ حُسن اعليٰ جو قسم کڻي پنهنجي ڪلام الاهي ۾ جنهن لاءِ فرمايو اني جاعِل في الارض خليفھ اهو حقيقي خليفو، شخص اڪبر ۽ نائب جو مصداق، جنهن جي اُمتي ٿيڻ لاءِ اڳيان نبيﷺ تمنائون ۽ دعائون گهرندي ويا. جيڪو بعد از خدا بُزرگ بود و است.
چون بشانش نگاهه موسيٰ کرد، شدن از اُمتش تمنا ڪرد.
جڏهن موسيٰ عليھ السلام، عيسيٰ عليھ السلام ان جي ادنيٰ امتي جو شان ڏٺو ته رب پاڪ جي دربار عالي ۾ سوال ڪيائون ته اي مالڪ تون اسان کي نبي نه بنائين ها. مگر آخر زمان نبي جا امتي بنائين ها.
جن و بشر ۽ ملائڪن جو محبوب، مطلوب ۽ مقصود، حُسن اخلاق جو عظيم مجسمو محسنِ انسانيت، هادي عالم جنهن اسان جي ڀلي جي خاطر ڪيئن سختيون سٺيون. جسم مبارڪ لهولهان ڪرايو. مادري وطن ڇڏيو. ان عظيم هستي جي عظيم درٻار آهي جنهن جي حضور ۾ بهتر ته ائين هو ته پيرن ڀر نه بلڪ پلڪن ڀر اچڻو هو. جيڪي حيات پنهنجي روضھ اطهر و انور ۾ سامهون موجود آهن. اسان جو هر قدم، هر نظر، هر ادا ڏسي رهيا آهن. اسان جي هر اخلاق و اخلاص کي توري تڪي رهيا آهن. صبحاڻي روز محشر، يا اُمتي يا اُمتي ڪري اسان جي کيڪار ڪري، حوض ڪوثر تي جام عشق و محبت پياريندو. شافعي ۽ ساٿي ٿيندو. اللهم صل و سلم دائماً ابداً عليٰ خيرالخلق کُلهم.
ته پوءِ ان جي پاڪ روضي اطهر جو، جيڪو عرش عظيم کان وڌ شان وارو آهي ته ان جا به ڪي آداب آهن. جنهن جو خاص خيال رکڻ هر مومن تي نهايت ضروري آهي.