خوش نصيب ميزبان
حضورﷺ جن اها صورتحال ڏسي فرمايو ته مسلمانو! توهان سڀ هٽي وڃو. ڏاچي جي مهار سندس ڪلهي تي رکي ڇڏيو. ان کي خدا جي طرفان ويهڻ جو حڪم مليل آهي. جنهن جاءِ تي هي پاڻهي ويهي رهندي هت آئون به ان محلي ۾ ان جاءِ تي لهي پوندس. جيڪي ماڻهو بحث و تڪرار ڪري رهيا هئا. اهي پاڻ سڳورن جو هي حڪم ٻڌي سڀ پوئتي هٽي ويا. ڏاچي رواني ٿي ۽ سڀ جلوس ۽ قافلو انجي پٺيان هلڻ لڳو.
ڏاچي خاموشي سان هلندي رهي. صحابه ڪرام نعرن جي گونج ۾ جلوس کي گرم رکيو آيا. ڏاچي هلندي هلندي بنو بياضھ جي محلي پهتي. ان محلي جو سردار ۽ رئيس زياد بن لبيد ۽ فروه بن عمرو هئا. فوراً ٻنهي وڌي ڏاچي جي مهار پڪڙي ورتي. آنحضرت فرمايو. ان کي پنهنجي حال تي ڇڏي ڏيو. انکي ويهڻ جو حڪم مليل آهي. زياد ۽ فروه مهار ڇڏي پري هٽي ويا ۽ ڏاچي هلندي رهي. هاڻي ماڻهن ۾ اهي چهميگويون ٿيڻ لڳيون. هر ماڻهو چئي رهيو هو ته ڏسون اهو خوش قسمت محلو ڪهڙو آهي. جنهن ۾ هي ڏاچي ويهندي ۽ اهو ڪهڙو خوش قسمت انسان آهي. جيڪو حضورﷺ جن جي مهمان داري جي سعادت حاصل ڪندو. ڏاچي برابر هلندي رهي. تان جو محلو بنو ساعده ۾ پهتا. ان محلي جو سردار سعد بن عباده ۽ منذر بن عمرو هئا. ٻئي خوش ٿي اڳتي وڌيا. ڏاچي جي مهار ۾ ورتو. حضور انورﷺ جن فرمايو ان کي ڇڏي ڏيو. ان کي ويهڻ جو حڪم مليل آهي. ٻئي صحابي سڳورا هٽي ويا. ڏاچي وري اڳتي هلڻ لڳي.