سفرناما

دلبرﷺ جي ديس ۾

ڪتاب ”دلبر ﷺ جي ديس ۾“ مڪي ۽ مديني جو سفرنامو آهي،مولوي محمد يامين لکي ٿو؛ ”جيئن ته، ”دلبرﷺ جي ديس ۾“ هڪ مذهبي رنگ ۾ لکيل تاليف آهي تنهن ڪري انهي ٿري لهجي ۾ خشڪ واريءَ تي ديار حبيب جو داستان، تيز وڏ ڦڙي مينهن وارو وسڪارو ڪندي محسوس ٿئي ٿو ته، پرينءَ جي پار جي هُٻڪار ۽ سرور ڀري سُرهاڻ هيءَ ڪتاب پڙهندي هتي محسوس ٿئي پئي! سبحان الله!
Title Cover of book دلبرﷺ جي ديس ۾

آغاز نبوت

جڏهن پاڻ ڀلارن جي عمر مبارڪ اوڻيتاليهه سالن جون بهارون ماڻي. چاليهه سال جي بهار ۾ پير پاتو هو ته پاڻ سڳورا اهڙي انسانيت سوز ماحول کان بيزار ۽ متنفر ٿي تن تنها. گوشئه نشيني کي پسند ڪرڻ لڳا هئا. سندن طبيعت ماڻهن جي ميل ميلاپ کان پري رهي. اڪيلائي ۾ رهڻ جي طرف لاڙو ڪيو. ميل ملاقات فقط پنهنجن خاص دلي دوستن تائين محدود ڪري ڇڏيائون پر پوءِ ٿوري عرصي بعد ويتر پنهنجو پاڻ کي محدود ۽ بند ڪري ڇڏيائون ۽ سندن ڪلي توجهه رب العالمين ڏي. ڏينهن به ڏينهن وڌڻ لڳو. جنهن ڪري گهرجي محدود ماحول ۾ گذارڻ بعد هر رات سچن خوابن جو هڪ لڳاتار سلسلو شروع ٿي ويو. جيڪو ڪجهه مهينن تائين جاري رهيو. سچن خوابن جي تعبير هوبهو خوابن ۾ ڏنل ماجرا مطابق هوندي هئي. جنهن لاءِ حديثن ۾ هن طرح مثال ڏنل آهي ته جيئن پره ڦٽڻ کان پوءِ سج نڪرڻ ۽ ڏينهن ٿيڻ ۾ ڪو به شڪ نه هوندو آهي. تيئن حضور انورﷺ جن جي انهن خوابن جي تعبير سچي ٿيڻ ۾ به ڪو شڪ نه هوندو هو. ائين جو ائين تعبير ٿيندا هئا. هتي هن ڳالهه جي وضاحت ضروري آهي ته نبين جي خوابن ۽ ٻين عام ماڻهن جي خوابن ۾ فرق آهي. سو هي ته نبين جا خواب خدا تعاليٰ جي طرفان خوشخبري هدايت ۽ نصيحت جو ذريعو، مستقبل ۾ پيش ايندڙ واقعن کان آگاهي. ڪنهن اهم واقعي جو اطلاع. ماضي جي ڪن واقعن جي ياد دهاني، مئن يا جيئرن جي حالات جي خبر تي مبني هوندا آهن.
پاڻ ڀلارن کي مسلسل ڇهه مهينا سچا خواب اچڻ کان پوءِ حضور اڪرمﷺ پنهنجو گهرٻار ڇڏي ضروريات زندگي جو سامان کڻي. هڪ اهڙي جاءِ تلاش ڪري ورتي هئي جتي اڪيلائي ۾ ويهي قدرت الاهي جي ڪارسازي ۽ غور و فڪر ڪرڻ لڳا. اها تنهائي واري جاءِ جبل نور تي غار حِرا هئي. جيئن ته هن غار جو رُخ اولهه طرف آهي. جنهن پاسي ڪعبت الله شريف آهي. ۽ غار حِرا وٽان بيهه اولهه طرف نظر ڪبي ته بيت الله شريف تي سڌي سنئين پوي ٿي. انهي ڪري پاڻ ڀلاراﷺ غار حِرا ۾ رهڻ دوران توحيد جي پهرين مرڪز ڪعبت الله شريف کي اکين ۾ سمائي. يڪسوئي سان دل جو ڌيان، ڪعبي جي ڌڻي ڏي ڪري ان جي هيڪڙائي، عظمت، ڪبريائي جلال و جمال ۽ سندس سهڻين صفتن اسماء الحسنيٰ جا راز پروڙڻ ۾ محو رهندا هئا.
ضروريات زندگي پاڻي ۽ سَتو. جڏهن اهي هفتي کن ۾ کٽي ويندا هئا ته وري گهر اچي ساڳيو کاڌو تيار ڪري کڻي وڃي غار ۾ رهندا هئا. پاڻ ڀلارن جو غار حرا ۾ رهڻ اسان کي ”اعتڪاف“ ڏهي. چاليهي ۽ چلي جهڙي عبادت مثل لڳي ٿو.
غارِ حرا ۾ زڪر الاهي دوران چند مهينن جون راتيون ڏينهن گهاريندي جڏهن سندن عمر مبارڪ قمري سال موجب چاليهه سال پورا ٿي ايڪيتاليهه سال جي پهرين سومر جي رات کي پهتي هئي.