سفرناما

دلبرﷺ جي ديس ۾

ڪتاب ”دلبر ﷺ جي ديس ۾“ مڪي ۽ مديني جو سفرنامو آهي،مولوي محمد يامين لکي ٿو؛ ”جيئن ته، ”دلبرﷺ جي ديس ۾“ هڪ مذهبي رنگ ۾ لکيل تاليف آهي تنهن ڪري انهي ٿري لهجي ۾ خشڪ واريءَ تي ديار حبيب جو داستان، تيز وڏ ڦڙي مينهن وارو وسڪارو ڪندي محسوس ٿئي ٿو ته، پرينءَ جي پار جي هُٻڪار ۽ سرور ڀري سُرهاڻ هيءَ ڪتاب پڙهندي هتي محسوس ٿئي پئي! سبحان الله!
Title Cover of book دلبرﷺ جي ديس ۾

هڪ باريڪ تمثيل

شاهه عبداللطيف ڀٽائي عليھ رحمت، سُر سسئي پنهون ۾ پنهون جي ڀائرن جو پنهون کي وٺي وڃڻ وقت. سسئي جبلن جي چاڙهن، ڏينهن جو گرم لُڪن، لَڪن جي لوڏن ۽ ڏکن جي ڪري پنهون جي ڀائرن ۽ سندن اُٺن کي جيڪي ميارون، پِٽون ۽ پاراتا ڏنا آهن. سسئي جي زباني:
اُٺ ته آري ڄام جا ميا سڀ مرن،
گر پَوي گورن ۾ هورائي ۾ رڙن،
ميا اُهي مَرن جن منهنجو پنهون نيو پاڻ سان.
شاهه صاحب سسئي کي نصيحت ڪندي چوي ٿو ته اي سسئي اڃان عشق ۾ ڪچي آهين، تون ڏيرن جي اٺن کي ميارون، پِٽون ۽ پاراتا نه ڏي. ميارون ۽ پٽون ڏيڻ عاشقن جو ڪم ناهي. عاشقن جو ڪم ته سهڻ، صبر ۽ ماٺ آهي. آهه ڪرڻ، ٻاڦ ٻاهر ڪڍڻ عاشقن جي مذهب ۾ حرام آهن ۽ تون وڏيون ميارون ۽ پاراتا ٿي ڏين؟
بلڪ تون انهن کي دعائون ڏي. جو انهن اُٺن تنهنجي پنهون کي پنڌ ته ڪو نه ڪرايو. پر انهن اُٺن پنهون کي ته پنهنجن پٺن تي کنيو، تون ته هيئن چئو:
اُٺ ته آري ڄام جا ميا سڀ مَچن،
گر لهي گورن تان، هو راهي ۾ رَچن،
ميا اُهي مَچن جن منهنجو پنهون پيادو نه ڪيو.

رب پاڪ جو غلامانِ محمد ﷺ جي گهوڙن جو قسم کڻڻ
هڪ ڀيري حضرت نبي ڪريمﷺ جن هڪ سرڪش ۽ باغي قبيلي جي سرڪوبي لاءِ اڍائي سو مجاهدن جو هڪ سريھ لشڪر موڪليو. حرب و ضرب جي سامان جي قلت هئي ۽ پٺيان کان رسد ۽ ڪمڪ جو ڪو به بندوبست نه هو اسلام جي لشڪر کي انهي سفر ۾ اندازي کان وڌيڪ ڏينهن لڳي ويا. پٺتي ڪا به خبر چار موڪلي نه سگهيا.
پاڻ ڀلارن کي ڏاڍو فڪر ۽ اُلڪو ٿيو. رستي تي بيهه هر ايندڙ ويندڙ پانڌي مسافر کان پڇائون پيا ڪندا هئا. تان جو رب پاڪ کي پنهنجي محبوبﷺ جي پريشاني ناگوار گذري، فوراً وحي جبرئيل عليھ السلام کي سورة وَالْعٰدِيٰتِ ڏيئي موڪليو ته وڃي منهنجي محبوب کي خوشخبري ڏي ۽ تسلي ڏي ته تنهنجا غلام ”مجاهد“ جن گهوڙن تي چڙهيل آهن. مون کي انهن گهوڙن جو قسم آهي. مون کي هنن گهوڙن جي هلڻ رَلَومن هڻڪار جو قسم آهي. مون کي انهن گهوڙن جو سنب هڻي سنبن سان مٽي اڏائڻ پٿرن مان چڻگون ڪڍڻ ان مٽي ۽ چڻگن جو قسم. مونکي انهن گهوڙن جو صبح جي وقت پلٽو کائي وري مچ ۾ ٽپي پوڻ جو قسم ته پيارا تون پريشان نه ٿي. هو تنهنجا سڀ ساٿي مجاهد پنهنجن گهوڙن سان گڏ گهڻو خوش آهن. تون فڪر نه ڪر. پوءِ ٻڌايو ته ان سواري جو ڇا شان هوندو. جنهن تي محبوبِ خدا خود سوار هجي. وفا ۽ صداقت جي صاحب پاڻ ڀلارن کي ڪلهن تي کڻي! حضورﷺ معراج جي رات براق تي ۽ هجرت واري رات ابوبڪر رضه جي ڪلهن تي. الله جي امانت ۽ محبوبِ خدا کي محفوظ و مطلوب جاءِ تي پهچائي. سک جي سامان سان گڏ، هر طرح سان پاڻ ۽ پنهنجي ساري گهر کي وقف ڪري ڇڏيو ۽ وفادار نوڪر وانگر خدمت ۽ حفاظت ۾ ڪا ڪسرباقي نه ڇڏيائون. سڀ ڪجهه سهڻي سائين تي لٽائي. پاڻ ملهائي رضا الاهي جو سرٽيفڪيٽ حاصل ڪيائون. مگر ڪي عقل جا انڌا. حق ۽ سچ جا دشمن چميڙا ذهن. ضدي ماڻهو پاڻ تي قياس ڪري. صدق وفا جي صاحب جي باري ۾ چهميگويون. بدگمانيون ۽ پِٽڪا ڪندا آهن. الله تعاليٰ شل انهن کي سمجهه ۽ هدايت ڏي. آمين.