اي مدينا الوداع
اي شهر محبوب، منزل مقصود الوداع، الوداع اي شهر جانان الوداع،
امن و سڪون جا گهوارا الوداع، اي نوري قبا ۾ ملبوس مينارو الوداع،
اي سبز پوش گنبذ خضراء الوداع، اي ڪشاده ظرف دروازو الوداع،
اي مديني جا خوش نصيب انسانو الوداع، اي معطر هوائو اي منور فضائو الوداع
اوچتو ئي اوچتو يڪايڪ دل و دماغ ۾ هڪ زلزلو، هڪ طوفان کڙو ٿي ويو، منهنجي سامهون جهڙو ڪر قيامت اچي ويئي هجي.
قیامت سے پھلے ہم نے قیامت دیکھی ہے،
تیرا مل کے بچھڑ جانا، اور قیامت کیا ہے۔
تصوراتي دنيا ۾ هل چل پيدا ٿي هاءِ قسمت ڪيئن هت آيا سون؟ محبوب مرسل کي پٺ تي ڇڏي ڪيڏهن وڃي رهيا آهيون؟
اکين کي اداس جو ڏاڍو ڏک ٿيوم،
آيو آب اکين ۾ پتو تڌهن پيوم،
چرين کي چيوم، تڌهن به رهيون ڪو نه روئڻ کان.
نيڻن جي ڪڪرن مان وڏ ڦڙو مينهن وسڻ شروع ٿيو. چپن ۾ ڏڪڻي، جسم ۾ رڦڻي، زبان گنگ ۽ خاموش، ذهن ۾ اضطراب جو هڪ طوفان بپا ٿي ويو.