حضرت عمر رضه جي وفات وقت حضرت علي جي دعا گهرڻ:
پوءِ دنيا ڏٺو ۽ ڏسي رهي آهي ته حضور نبيﷺ ۽ ابو بڪر صديق جي پاسي ۾ حضرت عمر رضه فاروق جي تدفين سان حضرت علي جي ان گمان کي پڪ ملي ويئي. جهڙي طرح هو زندگي جي سفر ۾ هر معاملي ۾ گڏ رهيا. اهڙي طرح آخرت جو سفر به هڪ ئي جڳهه مان شروع ڪيو.
اگر فردوس بر روءِ زمين است، همين است و همين است، همين است.
حضرت عمررضه کي خلافت ملڻ واري وقت جڏهن حضرت عمر رضه جي بيعت تي ڪجهه اصحاب سڳورن رضه ۾ سندن شدت ۽ حدت تي چهميگويون ٿيڻ شروع ٿيون ته حضرت عمر رضه جيڪي ڪجهه چيو ان جو مطلب هي آهي.
مسلمانو! مون تائين اهي ڳالهيون پهتيون آهن ته توهان منهنجي سخت مزاجي کان ڊڄو ٿا ۽ چئو پيا ته عمر رضه اسان جي معاملن ۾ ڏاڍو سخت هو. جيتوڻيڪ آنحضرت جن حيات هئا. ۽ عمر جي اها تيزي ان وقت به قائم هئي. مٿان جڏهن جو حضرت ابو بڪر صديق رضه خليفة المسلمين بنايا ويا تڏهن به منهنجي طبيعت ساڳي رهي هاڻي جڏهن آئون توهان جو امير بنايو پيو وڃان. خدائي بهتر ڄاڻي ٿو ته آئون ڇا آهيان ۽ ڇا ٿي رهندس.
خدا جو قسم! توهان صحيح پيا چئو. آنحضرت سان گڏ ته سندن غلام ۽ خادم هوس ۽ پاڻ ايتري قدر نرم ۽ رافت پسند هئا جو قرآن به بالمومنين رئوف الرحيم چوندي سندن نرم دلي جي تصديق ڪئي آهي. آئون سندن هٿ ۾ کليل تلوار هئس. پوءِ آئون تيز تلوار ثابت ٿي. ڏيکاريندو هوس. دل گهرندي هئي ته پاڻ ڀلاراﷺ مون کي مياڻ مان ٻاهر ڪڍندا هئا ۽ دل گهرندي هئي ته مون کي مياڻ ۾ بند ڪري رکي ڇڏيندا هئا.
آنحضرتﷺ جن جي وفات ٿي ته هو مون کان گهڻو راضي ۽ خوش هئا. اهو منهنجو سڀاڳ هو. ان پڄاڻان حضرت ابو بڪر رضه مسلمانن جا مختيار بنايا ويا ته انهن جي نرمي سان گڏ مون واري سختي وارو ميلاپ فائدي مند ثابت ٿيو. سندن لاءِ به منهنجو وجود تلوار وارو رهيو. ڀلي مياڻ ۾ رکن يا جي چاهن ته ٻاهر ڪڍي ڇڏين. ته آئون تيز ڪاٽيندڙ ثابت ٿيان. منهنجو حضرت ابو بڪر رضه سان اهو ئي معاملو رهيو. تان جو سندن وفات ٿي ويئي ۽ پاڻ دنيا مان هليا ويا ته مون مان ڏاڍا خوش هئا ۽ آئون ان کي به پنهنجو سڀاڳ سمجهان ٿو. الحمد لله عليٰ ذالڪ. اي انسانو! هاڻ مون واري سختي گهٽ ٿي ويئي آهي. مون کي سمجهڻ وارا ۽ استعمال ڪرڻ وارا عظيم انسان روانا ٿي ويا آهن. اگر آئون سختي ڪريان ته ڪنهن جي اڳيان ڪريان. ائين چئي زارو قطار روئڻ لڳو ”سڏڪا ڀرڻ لڳو رضه“ ٿوري وقفي کان پوءِ ها! ڏاڍ، سرڪشي ۽ باطل جي خلاف اهو ئي عمر کليل تلوار آهيان. باقي امن پسند، ديندار ۽ سلامتي اختيار ڪرڻ وارن لاءِ ته آئون نهايت ئي نرم ۽ ذميدار آهيان.
حضرت عمر رضه جي حق واري حڪومت کي پنهنجن ته ڇا پر پراون به دل و جان سان تسليم ڪيو آهي. آخرڪار اهو حق جو ستارو ڏهه سال. ڇهه مهينا ۽ ڪجهه ڏينهن بارخلافت جا فرائض سرانجام ڏنائين سن 23 هجري 27 ذوالحج فجر نماز پڙهائيندي مسجد نبوي جي عظيم المرتبت مصلي تي. عيسائين، يهودين ۽ ايراني مجوسين جي ايجنٽن جي گڏيل سازش تحت هڪ غنڊي ابو لولو فيروز مٿن زهريلي خنجر سان حملو ڪيو. جنهن جي نتيجي ۾ اهو عظيم انسان ۽ اسلامي تاريخ جو عظيم هيرو پهرين محرم سن 24 هجري 63 سالن جي ڄمار ۾ شهادت جو عظيم رتبو ماڻي پنهنجي حقيقي محبوب سان وڃي ملاقي ٿيو. الله پاڪ جون رحمتون برڪتون ۽ رضائون پل پل هجن.
جنهن جي نماز جنازه عاشق رسولﷺ حضرت صحيب رومي پڙهائي. قدرت جو هي عجيب اتفاق آهي، جو امان عائشه رضه جي جنت نما حجري ۾ بي نوع آدم عليھ السلام جون ٽي عظيم ۽ قداور هستيون آرامي آهن. ٽنهي مان هر هڪ جي ڄمار مبارڪ ٽيهٺ سال هئي. ٽئي ساڳي هڪ ڏينهن سومر جي، ۽ ٽنهي جي وفات جو ڪارڻ زهر بنيو. زندگي ۾ ٽنهي جو هردم ساٿ رهيو. دنيا ڇڏڻ پڄاڻان به هردم ساٿ، ٽيئي هيرا هڪ سِپ ۾ بند آهن. جڏهن نڪرندا ته گڏ، امت کي آب ڪوثر پياريندا ته گڏ، ائين کڻي چئجي ته هڪ سج ۽ ٻه چنڊ هڪ برج مان دنيا کي پنهنجي روشني بخشي رهيا آهن.