هڪ ڀيري ڪٿان کان ڪا مُشڪ آئي پاڻ سڳورن ان کي توري برابري سان وهرائڻ جو حڪم فرمايو سندن اهليھ محترم عرض ڪيو ته آئون توري ورهايان. پاڻ سڳورا خاموش رهيا. ٿوري دير بعد وري فرمايو ته ڪير هجي جو هي مشڪ توري ورهائي. وري به اهليھ محترمه عرض ڪيو ته آئون ورهايان پاڻ رضه وري به خاموش رهيا. ڪجهه دير بعد وري فرمايائون ته ڪير هجي جو هي مشڪ توري ۽ ورهائي بي بي صاحبه وري عرض ڪيو ته ڇا؟ آئون ورهايان؟ فاروق اعظم رضه جن فرمايو ته تون نٿي ورهائي سگهين ڇو ته مشڪ مان مقصود ان جي خوشبوءِ آهي. اها تنهنجي ورهائڻ سان توکي وڌيڪ حاصل ٿي وڃي ها ۽ مون کي اها ڳالهه پسند ناهي ته منهنجي گهر جي فرد کي وڌيڪ خوشبوءِ لڳي وڃي. ۽ بي بي محترمه جو خيال هو ته سندن تعميل ارشاد ۾ دير نه ٿئي، آئون ئي کڻي اهو ڪم سرانجام ڏيان.
اهو حضرت عمررضه جو ڪمال احتياط هو ور نه جيڪو ورهائيندو ته ان کي مشڪ ضرور لڳندي.