ابوجهل جو موت ۽ رُسوائي
مون هن کي جواب ڏنو ته ها، آئون ان کي سڃاڻان ٿو. اوهان جو ان جي باري ۾ پڇڻ جو مقصد ڇا آهي؟
ان ڇوڪري جواب ڏنو ته چاچا سائين مون ٻڌو آهي ته هو بي ايمان مسلمانن جو سخت دشمن آهي. مسلمانن کي سخت تڪليفون ڏي ٿو ۽ حضرت محمد مصطفيٰﷺ جن جي شانِ اقدس ۾ گستاخي ۽ بڪواس ڪري ٿو ۽ پاڻ ڀلارن کي گاريون ڏي ٿو. آئون خدا جو قسم کڻي چوان ٿو ته اگر آئون ان گستاخ رسولصه کي ڏسان ته ان کي هرگز نه ڇڏيندس. جيس تائين ڪه يا هو مري وڃي يا مان مري وڃان مون کي ان ٻارڙي جي ان سوال و جواب تي ڏاڍو تعجب ٿيو. ايتري ۾ ٻي ڇوڪري به ساڳيو سوال ڪيو ۽ ساڳيو جواب ڏنائين.
خدا کي ائين ڪرڻو هو. جو اتفاق سان ميدان ۾ ابوجهل بحيثيت ڪمانڊر انچيف گهوڙي کي ڊوڙائيندو. لشڪر جون صفون سڌيون ڪرائيندي. فوج کي هدايتون ڏيندي پري کان اسان جي سامهون نظر آيو. مون انهن ٻنهي کي چيو ته توهان جو مطلوب جنهن جي باري ۾ توهان مون کان پڇي رهيا هئا. اُهو هو سامهون گهوڙي تي وڃي رهيو آهي. اڃان منهنجي اشاري جي دير هئي. اُهي ٻئي پا پيادا. تلوارون هٿن ۾ بازواري شوڪر ڪري، ابوجهل ۽ سندس گارڊز اڃان سنبريا به نه هئا ته هنن مان هڪ ڄڻي گهوڙي جي منهن تي تلوار هلائي ۽ ٻي ابوجهل جي ٽنگ تي حملو ڪري ڏنو ابوجهل گهوڙي سميت لڙائي جي ميدان ۾ ڌڙام پٽ تي اچي ڦهڪو ڪيو. انتهائي جلدي ۾ ٻنهي ڄڻن ابوجهل جو ڪم پورو ڪري ڇڏيو. ”مر گيا مردود ته ختما نه درود“. انهن ٻنهي ڇوڪرن مان هڪ جو نالو معاذ بن عمرو بن جموح ۽ ٻي جو نالو معاذ بن عَفراء هو. معاذ بن عمرو چوي ٿو ته جنهن مهل مون ابوجهل جي ٽنگ تي حملو ڪيو هو ته ابوجهل جو پُٽ عڪرمھ به سندس حفاظت ۾ ان سان گڏ هلي رهيو هو. ان منهنجي ڪلهي تي حملو ڪيو. جنهن سان منهنجي هڪ ٻانهن ڪٽجي ويئي ۽ صرف کل ۾ لٽڪيل رهجي ويئي. مون ان لٽڪيل ٻانهن کي پنهنجي پٺي تي رکي ڇڏي. سڄو ڏينهن ٻي هٿ سان لڙندو رهيس. مگر جڏهن مون ڏٺو ته اها منهنجي ڪم ۾ رڪاوٽ بنجي رهي آهي ته پوءِ مون پنهنجي پير جي هيٺان رکي زور سان ڇڪيو ته اها منهنجي ٻانهن کل سميت مون کان جدا ٿي ويئي. مون اُن کي ميدان ۾ اڇلائي پنهنجي ڪم ۾ لڳي ويس.
هي سڀ الله جو فضل آهي. جنهن کي ڏي ۽ جنهن کان ڪم وٺي. هُن، هِن مغرور ۽ متڪبر کي ٻن ابابيلن جي هٿان جهنم رسيد ڪرائي ڇڏيو.