سفرناما

دلبرﷺ جي ديس ۾

ڪتاب ”دلبر ﷺ جي ديس ۾“ مڪي ۽ مديني جو سفرنامو آهي،مولوي محمد يامين لکي ٿو؛ ”جيئن ته، ”دلبرﷺ جي ديس ۾“ هڪ مذهبي رنگ ۾ لکيل تاليف آهي تنهن ڪري انهي ٿري لهجي ۾ خشڪ واريءَ تي ديار حبيب جو داستان، تيز وڏ ڦڙي مينهن وارو وسڪارو ڪندي محسوس ٿئي ٿو ته، پرينءَ جي پار جي هُٻڪار ۽ سرور ڀري سُرهاڻ هيءَ ڪتاب پڙهندي هتي محسوس ٿئي پئي! سبحان الله!
Title Cover of book دلبرﷺ جي ديس ۾

حضورﷺ سان مماثلث جو منفرد انداز

حضرت ابو بڪر صديق رضه حضورﷺ سان هر وقت هر قدم تي مطابقت ۽ اتباع جي ڪوشش ڪئي آهي. مگر فطري طور ۽ غيراختياري ڪمن ۾ به مماثلت ڏٺي وڃي ٿي. مثال طور حضرت انس رضه فرمائين ٿا ته ڪافرن تبليغ دين جي ڏوهه ۾ حضور سائينﷺ کي هڪڙي ڏينهن ايتريون ته تڪليفون ڏنيون جو پاڻﷺ جن بيهوش ٿي ويا. اهڙي طرح پهريون ڀيرو ڪعبت الله ۾ اعلانيھ تبليغ تي حضرت صديق اڪبر رضه کي به ڪافرن ايترو ماريو هو حضور اڪرمﷺ جن جي ولادت باسعادت مڪي مڪرمھ ۾ ٿي ته حضرت ابو بڪر رضه جي ولادت به مڪي مڪرمھ ۾ ٿي. حضور اڪرمﷺ جي عمر 63 سال هئي ته حضرت ابو بڪر صديق جي عمر به 63 سال هئي. پاڻ ڀلارن کي پنهنجي ننڍي ڌي فاطمھ رضه سان محبت هئي ته ابو بڪر صديق کي به پنهنجي ننڍي نياڻي عائشه سان ڏاڍو پيار هو.

حضور انورﷺ جي ڏوهٽي حضرت حسين رضه کي ڪربلا م بي دردي سان شهيد ڪيو ويو ته ابو بڪر رضه جي ڏوهٽي عبدالله بن زبير کي به مڪي ۾ بي دردي سان شهيد ڪيو ويو. محبوبﷺ کي هڪڙي جنگ کان واپسي تي هڪڙي يهودي عورت دعوت ۾ ماني کارائي. ان دعوت ۾ ٻڪري جو گوشت هو. گوشت ۾ زهر مليل هو. حضورﷺ کي رب تعاليٰ بچائي ورتو ۽ ٻيو صحابي شهيد ٿيو. ائين ئي حضرت ابو بڪر صديق رضه کي هڪڙي جنگ جي واپسي تي هڪڙي يهودي عورت گوشت ڏنو. گوشت ۾ زهر هو. کائڻ کانپوءِ رب تعاليٰ بچائي ورتو ٻيو ساٿي شهيد ٿي ويو. مرض وفات جي شروعات انهي زهر جي اثر سان حضورﷺ کي ٿي ته حضرت ابوبڪر صديق سان به ائين ٿيو.
حضرت محبوب مصطفيٰﷺ جن وفات کان پندرهن ڏينهن پهرين بيمار ٿيا ته حضرت ابو بڪر صديق رضه به وفات کان اڳ پندرهن ڏينهن بيمار رهيا. محبوبﷺ کي بيماري جي حالت ۾ چار ڀيرا غشي آئي. حضور جي يار غار حضرت ابو بڪر رضه کي به بيماري دوران چار دفعا غشي آئي. محبوبﷺ پنهنجي پٺيان خليفي بنائڻ لاءِ پنهنجي مصلي تي حضرت ابو بڪر صديق رضه کي بيهاريو ۽ صحابه کي ان جي اطاعت ڪرڻ لاءِ چيائون ته حضرت ابو بڪر صديق به پنهنجي پٺيان جنهن کي مصلي تي بيهاريو، خليفي بنائڻ لاءِ اهو حضرت عمر فاروق هو. محبوبﷺ وفات وقت ڏندڻ گهريو. پر چٻاڙي نه سگهيا. حضرت عائشه رضه ڏندڻ نرم ڪري ڏنو ته سندس دوست ابو بڪر صديق به ڏندڻ گهريو هو. پر پاڻ چٻاڙي نه سگهيا ته حضرت بي بي امان عائشه رضه جن پنهنجي وات سان نرم ڪري ڏنو.
محبوبﷺ جن جا آخري لفظ اللهم بالرفيق الاعليٰ... الصلواة الصلواة هئا ته ابو بڪر رضه جا به آخري لفظ اهي ئي هئا. اللهم بالالرفيق الاعلي!... الصلواة الصلواة.
محبوبﷺ جن جي وفات وقت مٿو مبارڪ حضرت عائشه جي جهولي ۾ هو ته يار مزار حضرت ابو بڪر رضه جي وفات وقت مٿو مبارڪ امان سائڻ عائشه رضه جي جهولي ۾ هو. محبوبﷺ جن سومر جي ڏينهن وفات ڪئي ته يار غار ابو بڪر صديق به سومر ڏينهن وفات ڪئي. جنهن کٽ تي پاڻ ڪريمنﷺ جو جسم اطهر هو انهي ئي کٽ تي يار مزار حضرت ابو بڪر رضه جو جسم اطهر هو جيڪا چادر محبوبﷺ جي ميت تي وڌل هئي. اها ئي چادر حضرت ابو بڪر صديق جي ميت تي وڌل هئي. محبوبﷺ کي جنهن حجري ۾ دفن ڪيو ويو ابو بڪر صديق کي به انهي حجري ۾ دفن ڪيو ويو. اهڙي مماثلث کي مد نظر رکي حضرت علي ڪرم الله وجھ جن فرمايو ته ابو بڪر صديق رضه سيرت، عادت راستبازي رحم دلي ۽ فضل بزرگي ۾ حضورﷺ سان وڌيڪ مشابهه هو.
صحيح بخاري ۾ روايت آهي ته يار غار ابو بڪر صديق رضه جي ياري ۾ تعلقات ايترا ته گهرا هئا. جو هجرت ڪري مديني شريف ويا ته مديني جا اهي ماڻهو جن حضور انورﷺ کي نه ڏٺو هو تن اچي حضرت ابو بڪر صديق کي وڏي احترام ۽ وقار سان پهرين سلام ڪندا هئا ۽ عزت و احترام سان کيس پيش ايندا هئا. ۽ حضرت ابو بڪر صديق رضه وري اشارتاً فرمائيندا هئا ته منهنجو ۽ توهان جو آقاﷺ هي هستي آهن.