ايران جي باري ۾ حضورﷺ جي پيشنگوئي،
حضور انورﷺ جن پنهنجي مدني دور ۾ ايران جي شهنشاهه خسرو پرويز مجوسي کي قاصد دحيه ڪلبي هٿ هڪ خط لکيو. جنهن ۾ فرمايو هَوَن ته، ”اِنْ تَسْلِمُ اَسْلَمَ“ تون هڪ خدا ۽ سندس رسول محمدﷺ کي مڃين ته سلامتي وارو رهندين. اگر نٿو مڃين ته پوءِ پنهنجي بربادي لاءِ تيار رهو. ايران جي بادشاه جڏهن اهو خط پڙهيو ته ڪاوڙ ۽ تڪبر مان لال. پيلو ٿي ويو ۽ خط کي ڦاڙي ٽڪرا ٽڪرا ڪري ڇڏيائين ۽ سفارتي آداب جي خلاف قاصد کي مارائي ڇڏيائين. حضورﷺ جن کي جڏهن وحي ذريعي اها خبر پهتي ته پاڻ ڀلارن فرمايو ته شهنشاهه ايران قتل ڪيو ويندو. سندس حڪومت ٽڪرا ٽڪرا ٿي ويندي. ايران اسان جي قبضي ۾ ايندو. ايران جي شهنشاهه جا سون ۽ هيرن سان جڙيل ڪنگڻ سراقه بن مالڪ کي پارايا وڃن. حالانڪه ايران ان وقت دنيا ۾ سُپر پاور حڪومت هئي. بعد ۾ دنيا جلد ئي ڏٺو ته خسرو پرويز کي سندس ئي پٽ شيرويه قتل ڪيو. تخت تي سندس ڌي ويٺي قتل ۽ غارت گري جو هڪ سلسلو شروع ٿيو. يڪي بعد ديگري ست حڪمران قتل ٿيندي ويا، تان جو حضرت عمر رضه پنهنجي دور فاروقي ۾ حضورﷺ جن جي ايران بابت پيشنگوئي سچ ثابت ڪرڻ لاءِ ۽ ايران فتح ڪرڻ لاءِ سن 31هه مطابق 662ع ۾ حضرت سعد بن ابي وقاص جي زير ڪمان هڪ مختصر لشڪر اسلام موڪليو هو. بي سرو سامان ۽ رسد جو ڪو به انتظام نه هو. سامهون شهنشاه ايران جي آزمودگار ڪثير تعداد مصلح ۽ تيار فوج هئي ۽ پنهنجو ئي ملڪ هو.
ڪافي عرصو گذري چڪو، مگر لشڪر اسلام جي باري ۾ ڪا به خبر چار نه ملي. حضرت عمر رضه ڏاڍو پريشان حال ۽ متفڪر هو نه معلوم هنن سان ڇا ٿيو؟ هر وقت صبح و شام رستي تي پريشال حال ويٺا هوندا هئا. هر ايندڙ پانڌي کان انهي لشڪر اسلام جي باري ۾ پڇندا هئا. ڪو ماڻهو اتان اچي ته خبر ڏي؟
چند مهينن کان بعد حضرت عمر رضه هڪ جبل تي چڙهي ۽ ڏسي ته پري کان هڪ ماڻهو اٺ تي سوار تمام تيز رفتاري سان دز اڏائيندو اچي پيو. جڏهن اهو اوٺي ويجهو آيو ته حضرت عمر رضه رستي تي اچي بيٺو ۽ اوٺي کي بيهڻ جو اشارو ڪيائين. مگر اهو اوٺي بيٺو نه. ساڳي پهرين واري رفتار سان اُٺ کي ڊوڙائيندو ويو. ڇو ته ان کي ڪمانڊر انچيف جي طرفان هدايت مليل هئي ته بادشاهه سلامت عمر رضه کان سواءِ ٻي ڪنهن وٽ توکي نه بيهڻو آهي. نه ڳالهائڻو آهي ۽ هن غازي مجاهد خليفه وقت کي سڃاتو به نٿي.
حضرت عمر رضه ڏٺو ته اوٺي نه بيٺو نه ڳالهايو آهي. ٿي سگهي ٿو ته اهو ئي قاصد هجي بادشاهه سلامت جنهن رفتار سان اهو اُٺ ڊوڙي رهيو هو. انهي ئي رفتار سان انهي اوٺي جي پٺيان ڊوڙندو اچي پيو. جيئن ڪو ٻار رونشي طور ڪنهن سواري جي پٺيان ڊوڙندا آهن ۽ هو اوٺي وري اٺ جي رفتار کي اڃان تيز ڪئي ته متان نه آئون پڪڙيو وڃان، تان جو حضرت عمر رضه مديني ۾ مسجد نبويﷺ جي سامهون انهي اوٺي سان گڏ پهتا. مسجد شريف ۾ ويٺل صحابه ڪرام رضه حضرت عمر رضه کي ڊوڙندو ڏسي ڊوڙي ٻاهر نڪتا. ڏسن ته حضرت عمررضه دز ۽ مٽي سان ڀريل پگهر ۾ شِم سهڪندو ان اوٺي جي پٺيان ڊوڙندا پيا اچن. انهن صحابه سڳورن ان اوٺي کي چيو ته الله تنهنجو ڀلو ڪري. هي ڪهڙو قهر ڪيو آهي جو اميرالمومنين رضه کي تو ايتري قدر ڊوڙايو آهي. اوٺي چيو ته ڪٿي آهي؟ اوهان جو اميرالموننين هي ته ڪو مون جهڙو واٽهڙو آهي.
صحابه ڪرام جن فرمايو ته هي جيڪو تو سان گڏ پيادو ڊوڙندو پيو اچي اهو ئي اميرالمومنين حضرت عمر رضه ته آهي. تون خبر ڏي ته ڪير آهين؟ ڪٿان آيو آهين؟ تنهنجي اچڻ جو مقصد ڇا آهي؟ ان اوٺي جواب ڏنو ته آئون صرف اميرالمومنين عمر رضه سان ئي ڳالهائيندس. باقي ٻيا سڀ پنهنجي پنهنجي جاءِ وٺن. اميرالمومنين کان سواءِ ٻيو ڪو مون سان ڳالهائڻ جي جرئت نه ڪري.
حضرت عمر رضه جن حڪم ڪيو ته هن شخص جو اُٺ ٻڌو. کيس ۽ سندس اٺ جي کاڌي پيتي جو بندوبست ڪريو. هن کي مڪمل پروٽوڪول سان فريش ٿيڻ ڏيو.
ڪجهه دير بعد حضرت عمر رضه محسوس ڪيو ته هاڻ اهو شخص مڪمل ڳالهائڻ جي سگهه ۾ آهي ته ان قاصد وٽ ويو. پنهنجو تعارف ڪرائڻ کان پوءِ کانئس خبرون چارون ڪرڻ لڳا.
ان اوٺي چيو ته مون کي مسلمان فوج جي سپھ سالار حضرت سعد بن ابي وقاص ايران کان موڪليو آهي. اوهان کي ايران فتح ٿيڻ جون مبارڪون هجن. مون کي هي خط ۽ چند شيون مع فهرست ڏنيون آهن. جيڪي منهنجي ”خرزين“ ۾ آهن. جيڪي توهان جي خدمت ۾ حاضر ڪجن ٿيون. حضرت عمررضه اها فهرست ۽ اهي شيون ورتيون. جنهن ۾ ٻي سامان کان علاوه بادشاهه جو هيرن ۽ جواهرن سان جڙيل تاج به هو. انهي کان بعد حضرت عمر رضه فرمايو ته اها فهرست مڪمل ناهي. ڇو ته ان سامان ۾ هڪ اهم شيءِ شهنشاهه جا سونا موتين ۽ جواهرن سان جڙيل ڪنگڻ ناهن اهي ڪٿي؟
قاصد عرض ڪيو ته جيئندا قبلا! اهي به آهن. سعد رضه بن ابي وقاص اهو مون کي جدا ڏنا آهن. جيڪي منهنجي ازار بند جي ور ۾ آهن. اجهي هي حاضر خدمت آهن. حضرت عمر رضه حضورﷺ جن جي پيشنگوئي سچ ثابت ٿيڻ تي اکين مان لڙڪ روڪي نه سگهيو ۽ سراقه بن مالڪ کي بيت المال جي اُٺين مان گهرائي پارايا ويا جيڪو توهان مٿي پڙهي آيا آهيو.