سفرناما

دلبرﷺ جي ديس ۾

ڪتاب ”دلبر ﷺ جي ديس ۾“ مڪي ۽ مديني جو سفرنامو آهي،مولوي محمد يامين لکي ٿو؛ ”جيئن ته، ”دلبرﷺ جي ديس ۾“ هڪ مذهبي رنگ ۾ لکيل تاليف آهي تنهن ڪري انهي ٿري لهجي ۾ خشڪ واريءَ تي ديار حبيب جو داستان، تيز وڏ ڦڙي مينهن وارو وسڪارو ڪندي محسوس ٿئي ٿو ته، پرينءَ جي پار جي هُٻڪار ۽ سرور ڀري سُرهاڻ هيءَ ڪتاب پڙهندي هتي محسوس ٿئي پئي! سبحان الله!
Title Cover of book دلبرﷺ جي ديس ۾

ڪاميابي ۽ منزل مراد نااميدي جي پرڇائن ۾ هوندي آهي

ڪنهن مهل نااميدي جي عالم ۾ ان ٽرالر جي مٿان بيٺل ماڻهو جيڪو بوتلون ڏيئي رهيو هو. مون ان ڏانهن نهاريو. ان جون اکيون منهنجي اکين سان ملي ويون. دل ۾ هو ته الله ڪري اهو ماڻهو مون کي هڪ بوتل جوس ڏي ته ڏاڍو سٺو جو اُڃ جي باه وسايان، ايتري ۾ هن هڪ وڏي بوتل مٿان کان منهنجي طرف اڇلائي ۽ مون ڪانگ وانگر جهپي ورتم ”سبحان الله رب تنهنجو شڪر چئي“ اتي جو اتي ڍڪ کولي اڌ بوتل پي ورتم. هاڻ ڏاڍو خوش، اچي مسجد نمره جي ڀت کي ويجهو پهتس. ڀت سان متصل پڪي روڊ تي دنيا هئي. خلق جو پرو نڪو پاند. هر ڪنهن ماڻهو وٽ ڇٽي ۽ نائلون رٻڙي جو مصلو ”نک“ هئي. مون وٽ احرام هٿ پير ۽ چپل کان سواءِ ٻيو الله، الله ڇو ته هلڪاڻ جي ڪري سامان ۽ پيسه آئون مڪي ۾ رهائشگاه تي ڇڏيو آيو هوس نه پيسو نه پائي نه مصلو نه ڇٽي مٿي تپندڙ سج هيٺ سيمنٽ جو پڪو فرش ” نه پاءِ رفتن نه جاءِ ماندن“ هاڻ نه ويهڻ نه ڀڄڻ. سج پيو چوي ته اڄ تپان، فرش پيو چوي ته اڄ جَلان ان ٻن باهن جي وچ ۾ آئون گنهگار انسان.
اتي مون رب کي سوال ڪيو ته مولا سائين ڏاڍي تپش آهي. مون ۾ برداشت ناهي. قيامت جو ڏينهن ته تون ٿو ڄاڻين اهو ڪهڙو هوندو پر مون ڪميڻي ۽ ڪمزور کي ڪنهن به نموني هن باهه کان بچاءِ. ”هڪ روايت ۾ اچي ٿو ته قيامت جو ميدان اهو ساڳي ميدانِ عرفات آهي ۽ پڻ ڌڻي پاڪ روزازل ۾ ارواح کان جڏهن ”اَلَسْتُ بِرَبِّكُمْ“ جو واعدو ورتو هو ته اهو ئي ميدان عرفات هو. والله اعلم باالصواب“