دنيا ڪارڻ دين، وڃائي وِلها ٿيا
( امام القسطلاني “ الموهاب اللدنيه” ۾ هي حديث مبارڪ آندي آهي)
ترجمو: واپار ۾ وڏي ۾ وڏو خساري وارو اهو آهي جنهن پنهنجي آخرت ٻئي جي دنيا ڪري وڃائي.
سمجهاڻي:اصل واپار ته آخرت وارو آهي. هيءَ دنيا ته فنا جو ماڳ آهي. ان ڪري هن جڳ ۾ اولاد، سنگت ساٿ،وڏن ماڻهن ۽ آفيسرن ظالمن کي خوش ڪرڻ لاءِ اهڙا ڪم نه ڪجن. جو زماني ۾ خوشامد ۽ ظلم ظاهر ٿئي. الله ۽ رسول جي بي فرماني ڪري پنهنجا ٻئي جهان برباد ڪري نه ڇڏجن.ايئن ته ڪوبه ڏاهو ماڻهو نه ڪندو.پر بدبخت ۽ بيوقوف ئي ائين ڪندو آهي. جو پراون اشارن تي ڀڏا ڪم ڪري. دنيا ۾ ته شابس. پر آخرت ۾ پنهنجي لاءِ تباهي جو سامان پيداڪندو آهي
شاهه عبداللطيف ڀٽائي به اهڙن ماڻهن لاءِ چيو آهي ته:
ڦريا پسي ڦيڻ، کرين کير نه چکيو
دنيا ڪارڻ دين،وڃائي ولها ٿيا
(شاهه)