هڻ ڀالا وڙهه ڀاڪرين، آڏي ڍال مَ ڍار
( هي لفظمبارڪ امامشامي سيرت “سبل اهديٰ والرشاد” ۾ آندا آهن.)
ترجمو: ايمان ڪنهن ماڻهو کي اوچتي قتل ڪرڻ کان روڪي ٿو.
سمجهاڻي: مومن اهو آهي جو ٻولائي مقابلو ڪري.اوچتو بي خبريءَ ۾ ڪنهن کي عافل ڏسي. حملو ڪري ان کي مارڻ بزدليءَ جي نساني آهي.
سنڌيءَ ۾ پهاڪو آهي ته “مڙس اهو جيڪو ٻولائي وڙهي.” باقي اوچتو ڪتي وارو جهٽ هڻڻ مڙسي نه چئبي.
ها البت لڙائيءَ جو اعلان ٿي ويو ٻئي ڌريون آمهون سامهون دوبدو مقابلو ڪري رهيون هجن. ته انهن سان ڏاهپ،عقلمندي ۽ جنگي حرفت سان دشمن تي حملو ڪري سگهجي ٿو. ڇاڪاڻ ته ٻئي ڌريون مهاڏو اٽڪائي تيار بيڍيون هجن. ته اوچتو حملو مشڪل ٿيو پوي. اتي جنگي حرفت ئي ڪم ايندي آهي.
جيڪڏهن اسلامي تاريخ ۾ ڪي اوچتو مارڻ جا واقعا ٿيا هجنته ممڪن آهي اهي هن ارساد نبوي ﷺ کان اڳ ۾جا هجن.
شاهه ڀٽائي به سورهيه کيسامهون لڙڻ جي صلاح ڏني آهي:
سورهيه مرين سڀکي دل جا وهم سار
“هڻ ڀالا وڙهه ڀاڪرين آڏي ڍال مَ ڍار”
مٿاءُ تيغ ترار، مار ته متارو ٿئين
(شاهه)