جيئن ڳنڍيون منجهه ڳنڍير،تيئن مون من ماروئڙن سان
( هي حديث مبارڪ بخاري،مسلم،ترمذي ۽ نسائي ۾آهي)
ترجمو: انصار،منهنجو جگر ۽ رازن جي صندوق آهن.
سمجهاڻي: مهاجر، نبي سائينﷺ جا اهي جان نثار اصهابي آهن. جيڪي گهر گهاٽ ڇڏي، دين خاطر مڪي شريف مان هجرت ڪري مديني منوره ۾ آيا. انهن جو به وڏو شان آهي.
انصار: انهناصهابن سڳورن کي چئبو آهي جن مدينه م،نوره ۾نبي سائين ﷺ ۽ مهاجرن جي دلوجان سان مدد ڪئي. ايمان آندو ۽ ميزبان بنجي.نبي سائينﷺ۽ مهاجر اصحابن سڳورن جي مهماني ۽ خدمت ڪئي. کين جيءَ ۾ جايون ڏيئي رهايو. نبي سائينﷺ به مٿن پورواعتماد ڪيو.الله ۽ رسول ﷺ وٽ انصاري اصحابن سڳورن جو به وڏو مان ۽ مرتبو آهي. جو انهن اسلام خاطر هر مالي جاني قرباني ڏئينبي سائين ﷺ ۽ مهاجر اصحابن سڳورن جون خدمتون ڪيون. ڏک سک۾گڏ رهيا. نبي سائين ﷺ به مڪي جهڙي پاڪ شهر ۾ مٺي بيت الله کي ڇڏي.آخريزندگي انصارن سان گڏ گذاري، مديني ۾وصال ڪيائون.يثرب کي “مدينة الرسول” جي سهڻي نالي سان رنگ لائي ڇڏيائون. مديني منوره ۾ قيامت تائين صلوٰة ۽ سلام جون رحمتون وسنديون رهنديون ۽ انصار به تا بد ياد رهندا.
نبي سائين ﷺ کيسموري امت پياري آهي.مهاجر به پيارا آهن تهانصارن سان به سندس سڪ سرس آهي.
شاهه عبداللطيف ڀٽائي سر مارئي ۾ ڳنڍير گاهه جو مثال ڏئي محبت ڀريو سهڻو شعر چيو آهي ته آخرت ۾ انهن کي جنت وٺي ڏيندس.
“جئن ڳنڍيون منجهه ڳنڍير،تيئن مون من ماروئڙن سان”
پييون لس لطيف چئي،هينئڙي منجهه همير
وڃي منجهه ملير، سڀ ڇوڙيندس سومرا
(شاهه)