سڀيئي سهاڳڻيون
( هيءَ حديث مبارڪ ابن لال”مڪارم الاخلاق” ۾ سهل بن سعد کان روايت آندي آهي.)
ترجمو: ماڻهو ڦڻيءَ جي ڏندن جيان آهن.
سمجهاڻي: سڀ انسان حق ۾ حقوق ۾ برابر آهن. البت سڀني ۾ بهتر اهو آهي. جيڪو وڌيڪ پرهيزگار آهي. مقصد ته سڀ انسان ڦڻيءَ جي ڏندن وانگر هڪجهڙا برابر آهن. ڪنهن کي به هڪ ٻئي جي مٿان ڀلائي ۽ فوقيت نه آهي. ها تقويٰ ۽ پرهيزگاريءَ واري کي ڀلائي ۽ فوقت آهي. ظاهري زيب زينت ۽ هار سينگار کي اهميت ڪانهي. خدا جي خوف ۽ پرهيزگاريءَ جي ئي اهميت ۽ افضليت آهي.
شاهه عبداللطيف ڀٽائي به سر ليلا چنيسر ۾ سڀني انسانن کي “ سڀيئي سهاڳڻيون” سڏيو آهي. پر نياز نوڙت ۽ پرهيزگاريءَ کي اهميت ۽ فوقيت ڏني آهي.
.
“سڀئي سهاڳڻيون” سڀني ڳچيءَ هس
پسڻ ڪارڻ پرين جي، وڏا ڪيائون وس
ڍول تنين جي گس، هيٺاهيون هلن جي
(شاهه)