سمنڊ سيويو جن
( هن حديث مبارڪ کي الطبراني المعجم الاوسط ۾ ۽ البزار حذيفة کان روايت ڪيو آهي.)
ترجمو: علم جي ڀلائي عبادت جي فضيلت کان ڀلي آهي.
سمجهاڻي: علم نبين سڳورن جو ورثو آهي. علم انسان کي حق ۽ هدايت جي روشني عطا ڪري ٿو. گمراهي ۽ جهالت کان بچائي ٿو. علم ئي انسان جي ترقي جو سر چشمو آهي.
عبادت به چڱي آهي، پر ان سان رڳو پنهنجو پاڻ کي فائدو ۽ ثواب ملي ٿو. علم اهڙي شمع آهي جو ان جي روشني تي هزارين پروانا اچي مڙن ٿا ۽ طالب، عالمن کان فيض پرائين ٿا.رآن مجيد ۾ به علم ۽ عالمن جو وڏو شان بيان ٿيل آهي:وَالَّذِیۡنَ اُوۡتُوا الۡعِلۡمَ دَرَجٰتٍ(پاره 28 سوره المجادله آيت 8)
ترجمو: جن کي علم آهي انهن جا درجا بلند ڪيا ويا آهن.
اِنَّمَا یَخۡشَی اللہَ مِنۡ عِبَادِہٖ الۡعَلَمٰٓؤُا(پاره 2۳ سوره فاطر آيت 28)
ترجمو: الله تعاليٰ جي بانهن مان الله کان اهي ڊڄن ٿا جيڪي علم وارا آهن.
خود نبي ﷺ جن به علم جي واڌاري لاءِ دعا گهري آهي:
رَبِّ زِدۡنِی عِلۡمًا (پاره 16 سوره طٰہٰ آيت 114)
ترجمو: منهناج پالڻهار! منهنجي علم ۾ زياده اضافو ڪر.
پاڻ سڳورن ﷺ عالم ۽ عابد جو مثالڏئي فرمايو آهي ته هڪ فقيه عالم،شيطان تي هزار عابدن کان وڌيڪ سخت آهي (الترمذي) مقصد ته عبادت به ڀلي پر علم جو شان نرالو آهي.شاهه ڀٽائي به علم کي سمنڊ سڏيو آهي:
سي پوڄارا پُر ٿيا،”سمنڊ سيويو جن”
آندائون عميق مان، جوتي جواهران
لڌائون لطيف چئي لالون مان لهرن
ڪانهي قيمت تن،ملهه مهانگو ان جو
(شاهه)