تن ۾ تونس پرين جي، پِيان نه ڍاپان
( هي حديث مبارڪ الطبراني المعجم الڪبير ۾ البيهقي المدخل ۾ ۽ القضاعي عبدالله بن مسعود کان روايت آندي آهي ۽ البزار، ابن عباس کان روايت آندي آهي ۽ امام القسطلاني” المواهب اللدنيه” ۾ هي حديث آندي آهي. ته جيتوڻيڪ ضعيف آهي پر مجموعي طريقن سان قوي آهي)
ترجمو: ٻه حريص اهڙا آهن، جيڪي ڍاپن نٿا هڪ علم جوطالب ۽ ٻيو دنيا جو طالب
سمجهاڻي: علم نور آهي.ان جي تمنا سچي طالب ۽ عالم جي نشاني آهي.جيترو به ماڻهو علم پرائيندو. ماڻهن کي فيض ڏيڻ ۽ عمل ڪرڻ لاءِ ويتر سندس شوق وڌندو ويندو. ان ڪري علم جي طلب هر مسلمان تي فرض آهي. پاڻ سڳورن ﷺ به علم جي واڌاري لاءِ دعا گهري آهي:
رب زدني علما (پ 16سوره طہ آيت 114)
ترجمو: اي منهنجا پالڻهار! منهنجي علم ۾ واڌارو ڪر.
علم سان گڏ عمل به هجي ته سون تي سهاڳو ۽ دين دنيا ۾ ڪاميابي آهي. علم جي طلب سان الله تعاليٰ راضي ٿئي ٿو.
دنيا جو طالب به حريص هوندو آهي. رات ڏينهن مٿا کٿا ڏئي، رت ولوڙي دنيا جي طلب ۾ پيو لوڙيندو آهي. هزار هوندا ته لکن جي لالچ، ڪروڙ هوندا ته اربن جي اڻ تڻ ۾ سرگردان پيو گذاريندو. رڳو دنيا جي طلب. باقي علم ۽ دين کان دوريءَ ۽ سرڪشي رب جي ناراضپي جو سبب آهي. ها جيڪڏهن دنيا کي ديني ۽ چڱن ڪمن ۾ خرچ ڪيو ته پوءِ فائديمند آهي.
کامان، پچان، پڄران لڇان ۽ لوچان
“ تن ۾ تونس پرينءَ جي پيان نه ڍاپان”
سمنڊ منهن ڪريان، ته سرڪيائي نه ٿئي.
(شاهه)