ڏکن پٺيان سک
( هي حديث مبارڪ امام محمد بن يوسف شامي پنهنجي ڪتاب سيرت “ سبل الهديٰ والرشاد” ۾ آندي آهي.
ترجمو: اي سختي، انتها کي پهچ ته کُلي پوين.
سمجهاڻي:موسم جي حوالي سان سخت گرمي ۽ گهٽ ٻوسٽ ٿيندو آهي. پوءِ ترت ڪارا ڪڪر ٿي رحمت جا بادل وسڻ لڳندا آهن. ڏڪار پويان سڪار، زحمت کان رحمت ۽ ڏکن پٺيان سک ۽ سڪار سڻايون ٿينديون آهن. هميشه عروج کي زوال اچڻو آهي. مشڪلاتون سدائين نه هونديون آهن. پر آزمائش کان پوءِ مشڪلاتون حل ٿي وينديون آهن. سک ۽ سهنج جا گونچ ڦٽندا وڻ وڻڪار ۽ گل گلزار ٿي پوندا آهن.
شاهه عبداللطيف ڀٽائي به هن حديث نبويءَ جي هن ريت ترجماني ڪئي آهي.
ڏکن پٺيان سک، سگها ٿيندئي سسئي
پير مَ ڇڏج پرينءَ جو، توڻي لڪون لک
ڏورج پاسي ڏک، ته پوي ٻاجهه ٻروچ کي
(شاهه)