مشعل جي لاٽ
شمشيرالحيدري پنهنجي مزاج ۾ ارڏو ۽ بيباڪ انسان هو، هن زندگيءَ ۾ ڪيترائي لاها چاڙها ڏٺا پر ڪڏهن به مايوس نه ٿيو ۽ نه ئي ڪڏهن حالتن کان مات کاڌي ان کان سواءِ سندس ذهن ۽ هن تي سنڌ ۽ سنڌي ماڻهن جي محبت ۽ اُڪير ڇانيل رهندي هئي. هن رڳو ئي رڳو وطن جي واسطي پنهنجي ڪل ڄمار گذاري ۽ هڪ بردبار ۽ ڀلي انسان وانگي گذاري شريف ڪميشن وسيلي سنڌي ٻوليءَ کي سوڙهي ڪرڻ واري سازش هجي يا ون يونٽ لاڳو ڪري سنڌ جي تاريخي شناخت ختم ڪرڻ وارو معاملو هجي. شمشير انهن جي مڙني تحريڪن ۽ جدوجهد جو سرگرم ڪردار هو. هو “سدائين ڳنڍيندڙ ئي رهيو ۽ ڇنڻ مور نه سکيو”.
شمشمير کي منهنجي ڪري ڪيترائي ڀيرا مصيبتن کي منهن ڏيڻو پيو، هڪ ڀيرو هو بورڊنگ هائوس مان نيڪال ٿيو هو ۽ ٻئي ڀيري وري ٻيو واقعو پيش آيو جيڪو ڪجهه هن ريت آهي. اها سال 1947ع جي جون مهيني جي ڳالهه آهي، جڏهن مون ڪتاب “سيو سنڌ، سيو دَ ڪانٽيننٽ” لکيو هو انهيءَ ڪتاب لکڻ ڪري مون کي سنڌ مدرسي مان نيڪالي ڏني ويئي، اهڙي سرڪاري عمل خلاف تنهن زماني ۾ نوجوانن ۽ شاگردن گڏجي تحريڪ هلائي هئي. انهيءَ تحريڪ جي سرواڻي شمشيرالحيدري ڪري رهيو هو، جيڪو ڪنهن زماني ۾ سنڌ مدرسي ۾ شاگرد هو. هن ڀيري پڻ اهڙي تحريڪ هلائڻ جي سزا طور کيس سنڌ مدرسي مان نيڪالي ڏني ويئي.
شمشير جو شعور آءُ شروع کان پڙهندو پئي آيو آهيان، پنهنجي هن جوان عمر ۽ جوان طبع شاعر کي آءُ سندس ڏاهپ لاءِ انهيءَ صبح جي نديمن منجهان شمار ڪريان ٿو. جنهن ۾ آمريڪا جي عظيم قومي شاعر “والٽ وِٽمن” 36 هين جي عمر ۾ پنهنجي شعر جو پهريون مجموعو فقط 95 صفحن ۾ شايع ڪيو هو. فرانس جي لاثاني اديب “پيري گوئي” جنهن لاءِ چيو ويو آهي ته مستقبل جا ماڻهو جيئن پوءِ تيئن زياده هن جي عظمت محسوس ڪندا ۽ مڃيندا، تنهن جڏهن پنهنجي شعر جو پهريون ڪتاب پيش ڪيو، تڏهن ان ۾ فقط 75 شعر هئا. شمشير جو پهريون شعري مجموعو “لاٽ” 88 صفحن تي ٻڌل هو، هي مجموعو پڻ انهيءَ ساڳي مشعل جي “لاٽ” آهي، جيڪا هر هنڌ ۽ هر حال ۾ حق حسن ۾ خبر جي تلاش لاءِ پنهنجي روشني، انهيءَ نموني انسان جي اڳيان پيش ڪندي پئي آئي آهي.
محمد ابراهيم جويو
(شمشير الحيدريءَ جي شاعري
جي مجموعي لاٽ جي ٻئي شماري اشاعت 2017ع تان ورتل)