ڪوڙو آهين ڪانگل، تو کي لالچ آهي لولي جي،
ڪوئي ناهي اچڻو، تو کي عادت آهي ڀولي جي.
ڪالهه به ڪان ڪان ڪئي هئي تو، جاني پو به نه آيو
سڻڀو لولو، ٺڳ ڪٿي جا، کائي وئين اجايو
ڄاڻان ٿي چالاڪي سڀڪا تنهنجي، تنهنجي ٽولي جي
منهنجو سُپرين مون وٽ آهي، منهنجيءَ دل ۾ آهي،
منهنجي تنهائيءَ ۾، منهنجي هر محفل ۾ آهي،
مَڻين مقالون آهن، تو کي خبر نه آهي تولي جي
رُسي ويو جي هيڪر مون کان، ايندو ٻيهر پاڻان،
ڪڏهين ايندو، ڪنهن پر ايندو، سو تان مان ئي ڄاڻان،
ڪان ڪان ڪان – ڪان وارا تو کي خبر نه آهي ڍولي جي
پيار ته هن جو ايڏو آهي، جيڏو سنڌو ساگر،
سِڪ ۾ منهنجي سڙندو هوندو راتيان ڏينهن برابر
پوءِ به تو کي ڪيئن ٻڌايان، ڳالهه جا آهي رولي جي.