کِل يار
کِل يار، هِنئين جا هار، ته مرڪن مکڙيون باغن ۾،
کڻ نيڻ، وڃن ٿي ميڻ، دلين جا پٿر پلڪن ۾.
هيءَ رات ۾ نوُر جي ڇانءَ آئي ڪٿان،
۽ ساهن ۾ سُرهاڻ ايڏي سمائي ڪٿان:
سڀ رنگ، دلين جا دنگ، سمايل تنهنجي جلون ۾....
نيڻن جي ناتن جي اهڙي عجب ريت آ،
جي تو کٽيو، مون کٽيو، پريت جي جيت آ:
هي کيل، دلين جو ميل، ٿو پلجي سِڪ جي ساين ۾...
جي ساڻ تون پاڻ آهين ته ٻيو ڇا کپي،
کڻ ساز، نغمن ۾ جذبن جو جادو رچي:
اڄ رات اسان جي ڏات اُڏي ٿي اُوچي عرشن ۾....