ٻڌو بابلي جا پار
ٻڌو بابلي جا پارَ، ٻڌو بابلي جا پارَ
جنهن جا نخرا نَوَ هزار، جنهن جا ٽهڪ ٽماٽيدار-
ٻڌوبابلي جا پار...!
ٻاتيون ٻوليون ٻولي، سڀ جي دِل هرکائي،
ڏيڍ فُٽو هي ماڻهو ساري گهر کي ڀُوڪ بنائي:
ڀوڪ بنائي، ٽافي کائي،
ٿولي مالَ به کائي:
جنهن جا ريشم جڪهڙا وارَ، جنهن جون ڳالهيون ماکيءَ لار
ٻڌوبابلي جا پار...!
گهر جو لٺ سردارُ سڏائي، کئي کنڊ ملائي،
کِي کِي-کِي کِي، کيچل کيٽو، کٽ پٽ کوٽ پِٽائي:
کوٽِ پٽائي،
ميز ٽپائي،
سڀ سان آهي لڙائي:
هاڻي کائي ويٺو مارَ، رڙيون راڄ ٻُڌن چوڌار-
ٻڌوبابلي جا پار...!
آئيندي جي آسَ به آهي، اڄ جو آهه سهارو،
ساري گهر جي سُونهن انهيءَ سان، سڀ جي اک جو تارو:
اک جو تارو،
ڀاڳ ڀلارو،
سڀ کي آهه پيارو:
جنهن تي ابي جو آڌارُ، جنهن تان امڙ ٿئي ٻلهار-
ٻڌوبابلي جا پار...!