سندءِ ياد کي ياد ڪريون پيا،
نئون عشق ايجاد ڪريون پيا.
سُڪائي سڄو خون سيني اندر،
جگر پنهنجو فولاد ڪريون پيا.
اکين کي ڪري آرسيون پيا هلون،
نئين روز زوداد ڪريون پيا.
اڃا نيڻ تنهنجا نهاريون پيا،
اڃا شعر “ارشاد” ڪريون پيا.
ڀريون ٿا رڳو ساک سچ سونهن جي،
اِهو يار الحاد ڪريون پيا.
سڏي سونهن وارا ستمگر سڀئي،
بديڻن کي بغداد ڪريون پيا.