سندم يار سُهڻو، هزارن ۾ هڪڙو
ٿو جئن چنڊ چمڪي ستارن ۾ هڪڙو،
سندَم يار سهڻو، هزارن ۾ هڪڙو.
سندس زلف ڄڻ ڪلف آهن نظر جا،
سندس گهُور ۾ پُور پهرئين پهر جا،
سندس ناز ۾ راز دل جي شهر جا،
هو قدرت جي ڪُل شاهڪارن ۾ هڪڙو.......
هُو ٻولي ته ڄڻ ٻُور آيو وڻن تي،
هُو مُرڪي ته ڄڻ چنڊ اُڀريو گلن ٿي،
هلي ڄڻ ته ڪڪريون گهمن ٿيون ڀِٽن تي،
عجب حسن جي يادگارن ۾ هڪڙو......
گلن جي ڪجي ڳالهه يا گلبدن جي،
چمن، چنڊ، چوماس، چانڊوڪين جي،
ڪنول، ڪونج، ڪوڏيل يا ڪاريهرن جي،
نظر ايندو هو ئي نظارن ۾ هڪڙو......